We zijn uitgenodigd op Camping Het Meuleman in het mooie Twente, dus we boffen. We boffen ook omdat de zon gul schijnt en de lucht strakblauw is. Driemaal bof: het is Metzonderjas-weekend. Een verslag!
Zonnige lente in Twente
Loes en Sieb van MetZonderJas trakteren dit weekend, in samenwerking met de mensen van Camping Het Meuleman op een berg gezelligheid. Denk huttenbouwen en hangmatdutjes, broodjes en moddertaartjes bakken, samen pizza eten aan lange tafel met live muziek. Misschien nog een ouder-kind yogalesje meepikken? Niets moet, alles mag.
Een vergezicht op een heideveld van het Lutterzand
De ontvangst vrijdagmiddag is allerhartelijkst. We krijgen zomaar een heerlijk wollige kruik cadeau, die meteen van pas komt tijdens de toch wel koude aprilnachten. We slapen in een prachtige yurt met houtkachels (eentje binnen, eentje buiten) en een dakraam waar de dennen zich in spiegelen. Het uitzicht? Een vergezicht op een heideveld van het Lutterzand, met jeneverbesstruiken en aardbeien, nee, aardbijen die voorzichtig uit hun zandhoopjes kruipen. Vanaf onze picknicktafel zien we naast de aardbijen een scala aan vogels. Dezelfde roodborst neemt elke ochtend zijn plek in op de houten paal voor een fluitconcert.
Voor het diner schuiven we niet aan voor Loes en Siebs soep-im-tasse; de kinderen stemden thuis al voor pannenkoeken. Terwijl mijn vriend ze flipt op de inductiekookplaat pak ik de tassen uit, verken ik ons eigen verwarmd privé-sanitair met fijne douche en wc en selecteer ik de plek voor de hangmat. Na de pannenkoeken geen tijd voor een toetje, want er moet gespeeld worden. Tijdens het eerste potje jachtseizoen wordt door mijn dochter en haar vers gemaakte vrienden een heuse vos gespot. Gerommel in de struiken, een flits, een schim, en hij was weer weg.
Niets moet, alles mag
Het heideveld maakt nog meer Ronja de Roversdochter in haar los tijdens het smokkelspel zaterdagochtend. Team smokkelaars tegen team douane, en nog een rondje maar dan omgekeerd. De jassen waren al uit, nu door naar het strandje met verhitte wangen. Daar scharrelen al gezellig veel kindjes rond met schepjes en pannen, lepels en bakjes water. Blote billen alom. Het water van het kleine meertje is heerlijk koud en ik waag me niet verder dan een dip met een teen. Hoe fris zou het water zijn in de zomer? Superfijn, zo’n privé mini-Hulsbeek voor campinggasten!
Een camping met een hart
Het wemelt van de kinderen in truien-met-vlekken, blote benen en zanderige haren. Ze klimmen, graven, wroeten, bouwen, modderen en struinen. Soms alleen, meestal met anderen, lekker op eigen houtje. Geen schema’s, geen muziek uit een speaker. Wel een kampvuur plus een veld vol bomen en fantasie, en ouders die ergens halverwege loslaten.
Er wordt gespeeld, gemodderd, gehinkeld, gedragen, geklommen en gerend
Campingeigenaar Cathelijne staat vol achter die loslaatfilosofie. Ze woont in het seizoen zelf op de camping en runt deze plek zoals je een grote moestuin runt: met liefde, aandacht, en zanderige handen. Met haar partner en gezin testen ze alle accommodaties zelf uit en weten ze precies welke stoel het lekkerst zit, waar de zon het langst blijft hangen, welke planken nog kraken en welk haakje nog ontbreekt. “Dan kom je er pas goed achter,” zegt ze als we haar ontmoeten voor een uitgebreide rondleiding over het campingterrein, “hoe het écht is om hier te zijn.”
Cathelijne had nooit de ambitie om campingbaas te worden. “Het ging mij niet om een camping runnen, maar om juist deze plek,” vertelt ze tijdens de rondleiding. “De natuur hier is zó bijzonder. Zo’n mooi stukje grond moet behouden blijven. Ik zeg ook altijd tegen het team: als gasten weer naar huis gaan, wil ik dat ze iets voelen. Dat ze denken: ik wil beter voor de wereld zorgen.” Ze gelooft in de kracht van kleine veranderingen. “Iedereen kan iets doen, op z’n eigen manier. Als je als kind weet dat je prachtige kunstwerken kunt maken zonder spullen van de Action. Of als volwassene ervaart dat je helemaal geen stenen plateau nodig hebt onder je vouwwagen of caravan. Dan zaai je iets. En hoe meer van die zaadjes we kunnen planten, hoe mooier”.
Ik wil dat ze denken: ‘Ik wil beter voor de wereld zorgen’
En terwijl we van natuurpod naar yurt lopen, van het historisch woonboerderijtje (ideaal voor families of vriendengroepen) via de vier vakantiehuisjes langs de kapschuur (die op zomeravonden wordt omgetoverd tot silent disco en openluchtbioscoop) naar het sanitairgebouw van gerecyclede zeecontainers, barst het terrein van het leven. Scharrelende vogels, her en der een schommelend kind aan een touw of klauterend in een klimboom. We lopen terug naar het geurende, knetterende kampvuur.
Het is het eerste MetZonderJas-weekend, georganiseerd door Loes en Sieb van het gelijknamige buitenspeelplatform dat je vast kent van hun Instagram. Overal wordt gespeeld, gemodderd, gehinkeld, gedragen, geklommen en gerend. Kinderen struikelen over de speelaanleidingen, geen animatie in zicht. Alles mag, niets moet—behalve misschien een beetje opletten voor de net ontwaakte aardbijen met lange ij.
Voorlezen, vosjesthee en vertragen
Aan het eind van de zaterdagmiddag, na het ijsje, komen we even binnen in de warme yurt bij van de late vrijdagavond. Ik lees voor uit de graphic novel Het verborgen leven van bomen, van bekendste boswachter Peter Wohlleben (en later ontdek ik de variant van het boek voor kinderen) en we kletsen over hoe al die boomwortels vast ook onder onze yurt doorlopen.
Na het rustmoment met kopjes vosjesthee rommelen de magen: zin in de steenovenpizza! Die pizza gaat er goed in. Er worden zelfs olijven en ansjovis geproefd. We skelteren langs de kinderen met rode wangen en vieze nagels die bij het kampvuur marshmallows roosteren, terug naar onze yurt. Met de kruik het bed in.
Zondagochtend ben ik als eerste wakker en na een warme douche luister ik met de zon op m’n gezicht naar de roodborst. De vos (of een ree) laat zich niet zien. We halen de Duitse broodjes op bij de receptie en na het ontbijtje gaan de joggingbroeken weer aan voor de ouder-kind yogasessie; allevier doen we mee.
Na de yoga komt de vraag: moeten we echt al weg? We willen metzonderjas blijven spelen en vertragen. We kwamen voor een paar dagen lente, maar gaan richting huis met een lijf vol frisse lucht en een hart dat een beetje wijder staat.
Meer over Camping Het Meuleman
Camping Het Meuleman ligt als een verborgen parel, verscholen in het Lutterzand. Een natuurgebied in Twente dat voelt alsof het per ongeluk vergeten is door de rest van Nederland. Dat is niet zo, want het landgoed met bos, cultuurgrond en heidevelden wordt zorgzaam beheerd. Hoe bijzonder om in dit prachtige stuk natuur gewoon je vakantie door te brengen! Je kunt er kamperen in je eigen tent, of slapen in een tipi, yurt, natuurpod of huisje. De camping is kleinschalig, duurzaam en wildvriendelijk. Geen strak omlijnde plekken, geen schreeuwende borden. Wel reeën bij het ochtendlicht (en met een beetje geluk een vos), dennengeur in je kussen en de luxe van eenvoud.
Of je nu komt om te ontprikkelen, te herbronnen of gewoon omdat je zin hebt in een weekend zonder jas: Het Meuleman voelt echt als thuiskomen in de natuur.
Dit verslag hebben we op uitnodiging van Camping Het Meuleman voor je gemaakt. We schrijven alleen over dingen waar we zelf heel blij van worden.
