Niks geen drie weken doorbijten: nu de coronamaatregelen een kwestie zijn van maandenlang uitzingen, verandert ook mijn crisismentaliteit. En ik ben niet de enige. De eerste weken van de ‘intelligente lockdown’ zetten we massaal de schouders eronder. De we-kunnen-dit-mentaliteit overheerste. Fanatieke schema’s voor onszelf en de kinderen vlogen rond op social media. Thuisonderwijs? Eitje!
Al gauw merkten veel ouders dat het zo simpel niet was. De kinderen hun huiswerk en knutsels laten maken alsof je hun juf bent, daarnaast in je functie als ouder blijven en dan vaak óók nog werken… Hoe dan?!
Niet voor niets bouwde Kiind de cursus Wekenlang cocoonen met je kinderen. Want het is echt veel gevraagd om zomaar alles op zijn kop te zetten en dan ook nog te verwachten dat het prima loopt.
Geen eitje
We zijn een dikke maand verder. We hebben ondervonden dat er veel verandert in ons leven. Op zoveel niveaus! Stortten we ons in het begin vooral op het alledaagse, nu komen er dieper liggende veranderingen bloot te liggen. Dat kan je nogal omver blazen.
Het regelen van boodschappen, huishouden, kinderen plus hun activiteiten, ons eigen werk en het volgen van het nieuws is al meer dan genoeg om mee bezig te zijn. Regelzaken kunnen al pittig zijn, en in een maand tijd hebben we nog lang niet alles in de vingers. Wat er nu bij komt, vraagt om een heel nieuwe aanpak.
Gratis artikel (niet) oordelen
Waarom we het zo ontzettend aantrekken wat anderen van ons denken
Alles uitvergroot
De crisis – en hoe we ermee omgaan – vergroot namelijk alles uit. Ze legt een vergrootglas op ons leven. Was je alleen, dan ben je nu waarschijnlijk eenzaam. Was je leven druk en vol, dan loop je nu vast over. Was je op je hoede, dan ben je nu misschien verlamd door angst.
Waarom raakt het ouders zo hard? We hanteren een definitie van ‘kwetsbare mensen’ waar ouders niet onder vallen. Wij zijn gezond, sterk, jong; wij zijn de mensen die de samenleving dragen. Toch? Vinden wij het nu zwaar, dan vertellen we onszelf dat we nog wat harder moeten werken en niet teveel zeuren. We hebben het immers goed! Dit legt een druk op ons die het juist zwaarder maakt, want we ‘mogen’ geen klachten hebben.
Of je bij de sterken of de kwetsbaren hoort, is maar relatief. Het is tijd om je idee en oordeel hierover opnieuw te bekijken.
De diepte in, of je wilt of niet
En dan nog iets. Hoe sterk of stabiel je ook bent, heb je kinderen, dan is alles wat je meemaakt sowieso x de zoveelste macht. Kinderen zijn een soort wifi-versterker, maar dan voor gevoelens. Omdat ze je spiegelen. Je kinderen imiteren je. Ze voelen zonder woorden wat er speelt, en ze leven úit wat jij binnen probeert te houden. Alles wat je uitzendt en alles wat je onderdrukt, krijg je drievoudig terug. Hándig zeg!
Bovendien hebben kinderen zelf van alles nodig, en jij bent degene die dat mag begeleiden. Je leeft je eigen leven plus het leven van je kinderen. Zo komt alles in veelvoud op je af.
Snelkookpan | Dus wat heb je te doen?
Het ‘gewone’ leven bood nog wel kansen om je moeilijke gevoelens te parkeren. De kinderen verdwenen naar oma’s en opa’s, de gastouder, crèche, speelden bij vriendjes of gingen naar school. Jij en je partner vlogen regelmatig uit naar het werk, of bliezen stoom af bij vrienden, tijdens je yoga of kickboxclub, verzin het maar. Niks van dat alles nu. Je woont in een snelkookpan, deal er maar mee!
De weg naar buiten is dus geblokkeerd. Langer dan de paar weken die we wel konden overbruggen. Dat betekent dat er een noodzaak is om deze crisis niet ‘uit te zitten’, maar in jezelf te duiken en dingen aan te pakken. Ik heb er ook geen zin in. Maar kom op, we doen het.
Wat kan nu helpend zijn:
- Maak vooral geen vergelijking. Er zijn vast mensen die het objectief zwaarder hebben dan jij, maar wie heeft er iets aan dat jij geen hulp vraagt, omdat je vindt dat je sterk en zelfredzaam zou moeten zijn?
- Neem jezelf serieus.
- Zet het lawaai van de wereld uit. Sluit je af. Er is een immense nieuwsstroom die in belachelijk hoog tempo berichten genereert. Het is niet te doen om alle liveblogs en updates te volgen. We hebben vaak de neiging om alles te lezen, zodat we grip en controle hebben. Dat is echt een illusie. Elke statistiek levert nieuwe onzekerheden op. Het nieuws biedt onduidelijkheid. En dat zorgt voor nieuwe stress bij jou. Besef dat je geen nieuws hoeft te volgen.
- Keer naar binnen. Berichten van buiten bieden weinig houvast. Wat is het nieuws van binnen? Als je van jezelf stil mag worden, wat vertelt jouw lichaam je dan? Word stil, zoek rust, neem tijd alleen met je gedachten, je dagboek. Is het moeilijk om die tijd te vinden, geef jezelf dan ook echt de ruimte, door bijvoorbeeld je kinderen extra lang van een luisterboek of filmpje te laten genieten.
- Focus op gezonde dingen. De grond onder je voeten, de lucht boven je hoofd, de kinderen voor je neus & in je armen. Wat is er allemaal wél?
- Blijf in contact met je stam. Echt contact. Dit is heel iets anders dan mooie plaatjes delen op insta. Daarmee voer je de druk alleen maar op. Contact op het niveau van hoe-het-echt-met-je-gaat is nu wat we nodig hebben. Online, bellend, of – als het kan – live. We hebben elkaar nodig. Zonder schone schijn, maar puur zoals we nu zijn. Knuffel de mensen (en dieren) die je onder handbereik hebt. En knuffel ze dan lang en vaak!
- Vind je uitlaatklep. Dit kan best een puzzel zijn. Zo zing ik heel graag, daar ontspan ik onwijs van. Maar niet binnen gehoorsafstand van anderen. In huis hoort iedereen me. In de tuin ook. En verder de straat op is al helemaal geen optie. En toch. Wat kan er écht niet, en wat kan er eigenlijk wel, met een beetje creativiteit?
Daarom een paar praktische opties. Wie weet zit er iets voor je bij:
Je peuter zal niet de ideale sparring partner zijn voor een knallende taekwondo-sessie. Maar een kussengevecht of kwartiertje touwtjespringen kan zomaar ontlading geven voor iedereen.
De yogastudio is dicht, maar wat gebeurt er als jij je mat midden in de huiskamer uitrolt en een online les volgt? Dikke kans dat er een huisgenoot mee gaat doen. Of dat ze juist lekker om je heen gaan spelen, terwijl jij jezelf weer in balans brengt. [download ook deze Yoga met je baby]
Mediteren met jonge kinderen, geen beginnen aan? Toch wel. Stel alleen je verwachtingen bij. ‘Sereen’ en ‘zen’ zal het hooguit 3 seconden zijn. Maar reken maar dat de sfeer kan veranderen voor je hele gezin wanneer jij diep en kalm gaat ademen. En dat mediteren niet in stilte op een kussentje hoeft te gebeuren, ga je nu ook vlot leren. Tijdens het spelen met blokken of het maken van een kleurplaat mediteer je net zo goed.
En dat zingen? Kwestie van mindset aanpassen. Dan maar hoorbaar.
Dus wat nu?
Zoek dingen die jou voeden, in plaats van leegtrekken. Die jou energie geven en die jou ontspanning bieden. Wees niet te bezorgd dat je kinderen aandacht tekort komen wanneer jij jezelf aandacht geeft. Kinderen pakken het reuze snel op als hun ouders iets goeds voor zichzelf doen. Profiteren zij zelf immers ook van. Experimenteer ermee!
Kijk voor meer tips naar de inspiratiecursus Wekenlang cocoonen met je kinderen.
Beeld: Maria Stijger
