Column: Vaderen doe je samen

door Jeroen de Jong
jeroen de jong

‘Zo-hee, vette actie!. Ja, coole skills! Kom op, ga er op af!’ Als ware voetbalsupporters stuiteren Noek en zijn logeer-vriendje op de bank. Maar we kijken niet naar Ajax-Feijenoord vanmiddag. Op de meest regenachtige dag van de zomervakantie hebben we de beamer te voorschijn gehaald en vergapen we ons met de gordijnen dicht aan ‘The Lord of the Rings.’ Ik geniet van het enthousiasme waarmee de jongens Aragorn, Gandalf en vooral Legolas – de elf met de pijl en boog – fanatiek aanmoedigen bij hun strijd tegen de talloze boosaardige orks en aardmannen in het onderaardse Moria.

Wat zijn het er veel! Van achter iedere rots en vanuit iedere grot duiken de afzichtelijke wezens op onze helden af. De boodschap van de film is duidelijk: de belangrijke en moeilijke taak die Frodo en zijn reisgenoten hebben kan alleen maar slagen als ze bij elkaar blijven en samen de strijd aan gaan. In je eentje red je het niet. Vind gelijkgestemden en het probleem dat voor je ligt wordt hanteerbaar.

Goede vader

Toen ik voor het eerst vader werd, pakte ik die wijze les uit ‘The Lord of the Rings’ niet meteen op. Ik was vastbesloten een goede vader te zijn. Thijn was geboren en vol trots verschoonde ik zijn katoenen luiers. Ik had Jean Liedloff gelezen, we hadden draagdoeken in huis en van een Ikea-ledikantje had ik een co-sleeper gemaakt. Maar los van de praktische dingen, had ik geen idee wat dat was, een goede vader zijn. Was met een draagdoek lopen genoeg? Moest ik minder gaan werken of juist niet? Hoe moest ik de de dag doorkomen met een baby die niet wilde slapen? Vragen genoeg, maar ik ging ze aan niemand stellen.

Natuurlijk had ik het met mijn vrouw Wendy veel over het grootbrengen van kinderen. Maar zij kon me niets leren over vaderschap. Ze kwam wel met een artikel van Ton van der Kroon aanzetten, over de rol van de vader in het leven van zijn kinderen. Vanaf dat moment wist ik zeker dat ik als man een belangrijke plek had in het leven van mijn kind. Ik kon bovendien stappen nemen om dat ook voor elkaar te krijgen: het was tijd om andere mannen op te zoeken.

Vind gelijkgestemden en het probleem dat voor je ligt wordt hanteerbaar 

Die mannen vond ik niet bij de koffieautomaat op het werk. Daar gingen de gesprekken tussen vaders niet verder dan welk kinderstoeltje er gekocht moest worden. Mijn eigen vader vond ik ook geen optie, omdat hij nogal anders in het opvoeden stond dan ik. Mijn vrienden hadden dertien jaar geleden nog geen kinderen. En op het magere internet van 2002 vond ik nergens andere vaders die er überhaupt over nadachten om een draagdoek te gaan gebruiken of te gaan samenslapen.

Vaderen met gelijkgestemden

Frodo keerde niet halverwege zijn weg om, om te gaan zitten mokken bij de open haard. En ik zocht verder. Op plekken waarvan ik vermoedde dat ik er gelijkgestemden zou vinden. Mannen die ook aan het zoeken waren naar wat voor vader ze wilden zijn. Mannen bij wie ik kon zeggen dat ik ook wel eens tegen mijn kind stond te schreeuwen, terwijl ik dat niet wilde. Of waar ik kon zeggen dat het me echt niet lukte om mijn tijd te verdelen tussen mijn gezin, mijn werk en mijn eigen dingen.

Die mannen bleken gewoon te bestaan. Ik was toch niet de enige. Ik vond ze via de vriendinnen van Wendy, in workshops, op kampeerweekenden, en ik vind ze nog steeds. Op de Ouders Natuurlijk Beurs en op het Kiind Festival. Luierend in het gras, hangend bij de koffietent, op de rand van de zandbak, terwijl de kinderen heerlijk rondrennen. Ook mijn eigen vrienden werden intussen door mijn zoektocht meer open over hun eigen vaderschap. Uiteindelijk vertelde ook mijn vader dat hij trots was hoe ik mijn leven met de kinderen vormgaf.

Samen met andere mannen heb ik gelachen om hoe onhandig ik de dingen soms aanpakte, en om hoe onze partners op ons reageren. Het is heerlijk om te delen hoe gek we zijn op onze kinderen maar ook om te voelen wat voor verdriet ik soms met me meedraag. Ik heb issues met mijn ouders, mijn vrouw, mijn kinderen en mijn werk onderzocht samen met andere mannen. Ik heb mezelf leren kennen zoals ik ben. Met mijn kwaliteiten, mijn valkuilen, mijn verlangens en mijn angsten.

Ik weet inmiddels dat ik, als het zou moeten, die ring – net als Frodo – wel naar Mordor zou brengen. Want ook al weet ik niet altijd de weg, ik hoef de weg niet alleen te gaan.

Jeroen de Jong geeft op het Kiindfestival twee keer een uitdagende workshop voor vaders.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

We kunnen lang denken en praten over onszelf voeden als ouder, over loskomen van oude overtuigingen en voorleven wat we belangrijk vinden. We kunnen ook gewoon aan de slag gaan. Net als onze kinderen, wanneer ze volledig opgaan in het tekenen, spelen of huttenbouwen....

Column: Samen slapen – Nynke in Laos

Column: Samen slapen – Nynke in Laos

'Kijk, hier slapen we allemaal!' roept mijn oudste dochter trots als ze via Skype een rondleiding door het huis geeft. Het is waar. Daar slapen we. Allemaal. Het is een ruime slaapkamer, dat wel. Er ligt een groot mamabed op de grond en een net zo groot bed voor de...

Column: Relatietest

Column: Relatietest

Er wordt wel eens gezegd dat verbouwen en kamperen ultieme relatietesten zijn. Aan dat rijtje kun je volgens mij met gemak het krijgen van kinderen toevoegen. Ik weet het, we hebben het hier over iets dat veelal gezien wordt als de kroon op een relatie. Maar als het...

Column: Niet meer uitslapen, wel gezellig ontbijten

Column: Niet meer uitslapen, wel gezellig ontbijten

Eén van de beste gezinsbeslissingen van vorig jaar was om de kinderen in het weekend niet meer ’s ochtends televisie te laten kijken. De iPod Touch en Nintendo DS zijn dan ook taboe. Kortom, er mag in het weekend niet meer worden gebeeldschermd ’s ochtends. We waren...

Column: De radslag

Column: De radslag

Op de kleuterschool was ik geloof ik nog niet zo bezig met later als ik groot ben. Ik herinner me er eerlijk gezegd niet zo heel veel meer van, behalve dat ik juf Juultje erg lief vond. Maar toen ik eenmaal had leren schrijven, was me al snel duidelijk dat ik...

Column: Verhuizen met jonge kinderen? Hoe dan?

Column: Verhuizen met jonge kinderen? Hoe dan?

Het begon met een idee. Een droombeeld van hoe ons leven ook zou kunnen zijn. We zouden de stad kunnen verruilen voor een rustig dorp. De doorgaande weg met al zijn bussen en ambulances inwisselen voor een staat waar kinderen nog gedachteloos kunnen touwtjespringen....

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0