De kinderen in onze auto willen niet naar camping Junora. Ze blijven liever op ons eerste vakantieadres want daar hebben ze net nieuwe vrienden gemaakt. De gang naar het zwembad was bekend en de croissants bij het ontbijt goedgekeurd. Ook in het voordeel van camping A: hier waren we vorig jaar ook al. Ze zijn niet nieuwsgierig naar camping B. Hoe vaak ik ook begin over camping Junora’s beroemde Legotafel, de vuurtjes voor popcorn en broodjesbakken, het bos met huttenbouwpotentie en onze grote tent op houten vlonder met echt lekkere bedden.
We moeten landen
Na een nacht in de stad Limoges (bezoek het treinstation, de markthal en het aquarium) rijden we over kronkelweggetjes langs heuvelachtige weilanden vol lichtbruine Limousine koeien. Het regent. Ik heb zin in een dikke laag La vache qui rit op een stokbroodje en wil depri Ben Howard liedjes luisteren. Onze dochter heeft liever Livv (‘Hou nog even vol’), de zoon iets van Paw Patrol. De mokkende kinderen op de achterbank (en ikzelf) ontdooien als de zon doorbreekt en we arriveren.
Vrolijke campingeigenaar Madelon heet ons warm welkom. Ze overhandigt het linnen Junora-tasje met tips voor de omgeving en wijst ons onze Luna Emperor tent met volledig ingerichte keuken, luxe privé-sanitair en veel privacy. We kijken zo het bos in. We storten ons op de dierenbingo en doen zo gaandeweg gelijk een rondje camping. De dochter hangt binnen drie minuten in de eerste de beste boom. Het ringwerpspel wordt getest en ‘s avonds zien we vanaf onze picknicktafel de zon ondergaan in het bos.
We kijken zo het bos in.
Moeder buiten dienst
De eerste echte dag op camping Junora moeten we onze draai nog vinden. De kinderen gaan niet hun eigen gang want er zijn nog geen vrienden gemaakt. Samen spelen? Alleen als er een van ons meegaat. Vooral onze dochter wil niets. Niet tafelvoetballen, niet de zandbak in, geen Lego. Zelfs geen Duckies en Slot Sofensteins lezen op de lekkere luie stoelen bij de receptie. Gelukkig is daar dan het bord met de aankondiging. Vanavond 19:00 uur: Weerwolven. De komende avonden heeft ze onder leiding van campingdochters June en Nora de tijd van haar leven.
Dag twee ben ik buiten dienst. Iets met allergieën en een maandelijkse cyclus. Ik duik in onze hangmat naast onze tent en doe er voor het eerst een heus dutje. Ik lees een boek uit en mijmer of deze plek in het bos nòg mooier is in de herfst.
Onder leiding van campingdochters June en Nora de tijd van haar leven
-
Onze Luna Emperor tent
-
Meteen de boom in
-
Uitzicht vanaf onze tent
-
Hoe laat is het Weerwolven?
-
Koffie
Beau village, pizza en pannenkoeken
Dag drie is Lac de Vassivière een openbaring. De kinderen pruttelen met schepjes en een emmer in de branding en ik heb flashbacks naar mijn eigen jeugd met zomervakanties aan het Lac d’Annecy. Manlief en ik zien het gepruttel aan terwijl we op het picknickkleed ons beider niet aanwezige schaaktalent een kans geven. Tussendoor een ijsje bij het houten tentje waar de frituurwalm me niet onaangenaam in het gezicht slaat. De ijsjes zijn gesmolten voordat we terug zijn bij ons kleed. Met plakkerige handen het meer maar weer in. Bij thuiskomst op Junora schuiven we met zand tussen de tenen aan voor de pizza. De best belegde pizza’s ooit, gebakken in de indrukwekkende outdoor pizza-oven door eigenaar Vincent. Hoe laat is het weerwolven vanavond?
Nog net op tijd voor weerwolven
Dag vier stappen we weer de auto in. Op naar een dorpje deze keer. Beau village dekt de lading beter. Treignac heeft schattige stenen huizen, overal kasseien en een smaakvol pannenkoekenrestaurant. We hebben een set kaarten mee en doen een potje pesten voordat de galettes en crêpes arriveren. Terug bij onze luxe tent bakt de chef des huizes nog meer pannenkoeken. Nog net op tijd voor weerwolven.
Sprookjesachtig
Dag vijf is rivier de Vienne het toppunt van sprookjesachtig. De route van anderhalve kilometer door het bos naar de rivier start op de camping bij de metallofoon. De eerste paar honderd meter gaan moeiteloos dankzij de creatieve natuurspelletjes die perfect zijn uitgevoerd door campingeigenaren Madelon en Vincent. De meegekregen schatkistjes worden driftig gevuld met schatten als een blauwe libellevleugel, een paarse, glanzende tor en rode blaadjes. Wanneer we de rivier horen voelt de wandeltocht bij 28 graden als een overwinning met onze ‘ik wil op de nek’-net-kleuter en ‘wandelen is suf’-pre-puber. We eten onze appeltjes en tellen met de voeten in het water alle libelles, rivierkreeftjes en schaatsenrijders.
Libelles, rivierkreeftjes en schaatsenrijders tellen
-
Lac de Vassivière
-
Wandelen is leuk
-
Rivier de Vienne
-
Zinnig leesvoer in de leeshoek bij de receptie
-
Camping Junora is een plek om langer te zijn
Hoezo is onze laatste volle dag op camping Junora nu al? We (ik?) begon net te wennen aan het Franse campingleven. We vertoeven de hele dag op Lac de Vassivière waar de dochter paarsroze vlechten krijgt bij de lieve Franse dame die geen Engels spreekt. Er wordt gekanood, we zien geiten dartelen in de wei, komen een schaapskudde tegen en genieten van een spontane akoestische jamsessie van een drietal muzikanten. ‘s Avonds bij onze gereserveerde barbequeplek kletsen we met de andere barbecuende familie die wél zo slim was twee weken te reserveren.
Hoezo is dit al onze laatste dag op Junora?
Conclusie na een week op camping Junora: dit gezin beter op routine dan op verandering. En: dit is een plek om langer te zijn. We willen allevier blijven. Volgend jaar terug. Misschien drie weken, minstens twee, het liefst een maand (of drie?). Met ervaren, gastvrije en natuurliefhebbende campingeigenaren, lieve mede-campinggasten (volgens eigenaar Madelon nagenoeg allemaal Kiindlezers), de fijnste bedden en douche (reserveer die Luna Emperor tent) en simpelweg een van de mooiste plekken in Frankijk is Junora een (Kiind)paradijs.
Wees slim, reserveer minstens twee weken
Dit artikel hebben we in samenwerking met eco-camping Junora voor je gemaakt. We schrijven alleen over dingen waar we zelf heel blij van worden.
