Een mens gaat eigenlijk vrij slecht op verandering. Groot en klein. Zo hadden wij een poos de deur van de inbouwkoelkast niet vastzitten aan het buitendeurtje. We moesten steeds twee deuren openen voor een simpele handeling. Op een goede dag klaarden we deze klus. Resultaat: gemopper over dat de deur zo zwaar open ging. Het was simpelweg anders dan daarvoor en dat was schakelen. Elke verandering kost energie. Hoe minder invloed je hebt op de verandering, hoe meer stress en energie het kost.
Verandering kost een bak energie
Elke persconferentie zet ik me schrap. Welke aanpassingen gaat ons gezin maken? En hoewel de verandering soms klein en soms drastisch is, kost het élke keer een bak energie: emoties die een plek moeten krijgen, praktische aanpassingen doorvoeren en gewoon schakelen in je hoofd. Energie is helaas geen bodemloze put. Zeker voor een jong gezin niet.
Voor iemand die graag de controle heeft, is het afgelopen jaar een leerschool geweest. Ik heb dan ook een aardige strategie ontwikkeld om niet volledig uit het veld geslagen te zijn na elke persconferentie. Deze bestaat uit:
- Eerst mijn energie stoppen in de dingen waar ik wel invloed op heb binnen de verandering. Bijvoorbeeld de praktische invulling: in gesprek gaan met de kinderen hoe we dit varkentje gaan wassen.
- Vertrouwen hebben in mezelf en ons gezin dat we genoeg veerkracht hebben om deze verandering door te komen.
En daar is de grens
Met verandering op verandering wordt het steeds moeilijker om nog gevoel van enige regie te hebben (het ‘dit overkomt me’ gevoel). En dat het vertrouwen in de toekomst wegebt (waar is het licht aan het einde van de tunnel?). Of dat je simpelweg een grens ervaart (bestaat vaak uit een combinatie van die twee). Daar komen de zorgen over welzijn, ontwikkeling en financiën nog eens bovenop. Niet bepaald een doorsnee verandermanagementcasusje.
Een strijd voor iedereen
Wat dan? Ik denk dat de realisatie dat we hier allemaal mee worstelen heel belangrijk is. Allemaal. In meer of mindere mate, realiseer je dat de frustratie voor iedereen anders is en mag zijn. Laten we elkaar steunen en helpen, ook als de ander op een andere manier omgaat met alle veranderingen. Laten we erkennen dat iedereen een strijd voert. De uitkomst kan verschillen, maar de strijd kost daarom niet minder energie. Laten we gezinnen waarin mensen ziek zijn door COVID-19 steunen en niet veroordelen. Iedereen die het anders doet, heeft de uitdagingen net weer anders liggen. Laten we humor bewaren en kansen blijven zien om het leven te vieren!
Nu ga ik een kans benutten. Morgen is de laatste dag dat mijn jongste nog thuis zit op een schooldag. Uniek dat hij thuis heeft kunnen zijn! Dus morgen vieren we dat. We gaan op pad, we bakken lekkers, we draaien muziek en gaan van links naar rechts en dan even heel hard lachen!
