Met vertrouwen in het proces kom je een heel eind als je aan het bevallen bent. De ervaring dat je in je eigen kracht staat, kan geweldig helpen. Femke de Heus ervoer het verschil tussen haar eerste en haar tweede bevalling en vertelt haar verhaal: vol vertrouwen in het proces van bevallen.
Wat een rollercoaster!
Bevallen is zwaar werk en flink zweten. Zwaar door mijn neus snuivend, hijgend en kreunend vang ik de weeën op. Geen idee wat ik moet doen. Ik ben zo gespannen. Tussen de weeën door lig ik uit te hijgen als een hond, kletsnat van het zweet. Meedogenloze weeën. Soms is er de angst om dood te gaan. Overmeesterd door pijn. Verloren in angst. In paniek raak ik alle controle kwijt, zowel over mijn lijf als over mijn geest. Tijdens de persfase wendt mijn lichaam bovenmenselijke krachten aan om het kind uit te drijven. Persweeën die ik met geen mogelijkheid kan tegen houden. En dan die knip! Liggend op mijn rug schiet de baby er zomaar uit, als een glibberend varkentje. Ik schrik me wezenloos dat het naakte kind ineens tussen mijn benen op ons bed ligt. Mijn verloskundige zegt: ‘goed gedaan’. Zij noemt het een ‘echte droombevalling’.
Een droombevalling? Ik vond het echt een afschuwelijke ervaring
Hoezo droombevalling?
Ik kon echt helemaal niks met deze feedback. Een droombevalling? Ik vond het echt een afschuwelijke ervaring. Een rollercoaster waar ik totaal geen grip op heb gehad. Ik schaamde me om erover te praten. Want in vergelijking met ervaringen van andere moeders met ingrepen en complicaties zoals inleiden, ruggenprikken, keizersnedes, eindeloos doorpuffen mocht ik natuurlijk niet klagen over mijn zogenaamde droombevalling.
Opnieuw zwanger zag ik niet alleen op tegen de volgende bevalling, maar was ik ook doodsbang mezelf opnieuw te verliezen. Ik vroeg me af: is dit de bedoeling? Waarom zou ik ook niet kiezen voor een ruggenprik of pijnstillende medicatie? We leven toch niet meer in de middeleeuwen? Opzien tegen een natuurlijke bevalling was voor mij geen pretje. Het knaagde aan me en vaak lag ik er wakker van: Hoe komt het volgende kind er straks in godsnaam uit?
Geboortepsychologie
Tijdens een cursus ontmoette ik een geboortepsychologe. Ik vroeg haar: Waarom is een bevalling zulk zwaar werk? Heeft baringspijn een functie? Wat kan ik er aan doen?
Haar antwoord was: Een bevalling is in principe een ’normale crisis’ en geen ziekte of medische aangelegenheid. Het is een overgang naar een nieuwe levensfase: moeder worden. Een veilige bevalling is een initiatie, een transformatie. Een belangrijke gebeurtenis waarin een essentiële ontwikkeling verborgen ligt. Niet alleen de groei tot moeder, maar ook de groei tot vrouw-zijn. Daarnaast zorgt een natuurlijke bevalling voor een gezonde hechting tussen moeder en baby. Zo heeft het welzijn van de moeder rondom de bevalling invloed op de ontwikkeling van de volgende generaties.
Ik huurde een bevalbad en schrapte pijnbestrijding uit mijn geboorteplan
Vertrouwen in het proces
Geïntrigeerd door deze inzichten begon ik me verder te verdiepen in de geboortepsychologie. Ik leerde dat er tijdens de ontsluitingsfase geen sprake is van weefselschade en dat baringspijn niet betekent dat je in gevaar bent of dat je dood gaat. Ik leerde speciale ademtechnieken en verticale bevalhoudingen die de geboorte vergemakkelijken. Ik kreeg uitleg over de hormonale fysiologie en ik leerde dat de aanmaak van het hormoon oxytocine nodig is om veilig te kunnen bevallen. Oxytocine wordt alleen aangemaakt wanneer je ontspannen bent. Door het beoefenen van diepe ontspanning leerde ik stress herkennen en verminderen. Ik leerde hoe ik vanuit stress weer terug kan keren naar ontspanning.
Langzaam brokkelde de angst van mij af, ik kreeg weer vertrouwen in het natuurlijke proces van de bevalling. Naast het groeien van de baby in mijn buik, groeide er ook een diep vertrouwen in mijn hele wezen. Als mijn lijf in staat is om zo een wondertje van een kindje te maken met 10 vingertjes en 10 teentjes, organen en een gaaf gezichtje. Waarom zou ik dan ook niet wat meer vertrouwen op de intelligentie van mijn lijf om leven te geven aan mijn kind? Ik huurde een bevalbad en schrapte pijnbestrijding uit mijn geboorteplan.
De grote dag
De dag waarop ik zou kunnen bevallen kwam steeds dichterbij. In plaats van wakker liggen van angst, begon ik me juist te verheugen op de komst van ons kind. Bovenal kon ik me gewoon ontspannen.
Met 39 weken en 3 dagen kondigde de bevalling zich aan. Mijn baby en ik waren er klaar voor.
Ik had drie hulpmiddelen bij me tijdens de bevalling.
- Het eerste hulpmiddel wat ik bij me had waren mijn mantra’s. ‘Deze pijn brengt geen schade, ik ben niet in gevaar, deze pijn helpt mijn kindje geboren te laten worden.’ Deze zinnen sleepten me door elke wee heen.
- Het tweede hulpmiddel was mijn adem. Uitademen, uitademen, uitademen! Uitademen was het enige dat hielp om voelend aanwezig te kunnen blijven. Dankzij het uitademen raakte ik niet in paniek. Door diepe ontspanning kon ik verkramping voorkomen, waardoor ik controle had over het opvangen van de weeën.
- Mijn derde hulpmiddel was verticaal baren en de zwaartekracht het werk laten doen. Zo lukte het mij om op een natuurlijke manier leven te geven.
In mijn kracht
Deze bevalling was vrij van angst, zonder knip, zonder ingrepen. Een vrije geboorte, vanuit innerlijke kracht. Ik was volledig helder in bewustzijn en hartstikke fit toen de baby op de allerlaatste wee geboren werd. Ik voelde me prima, een hemelse ervaring.
Met een brede grijns van verrukking en een diepe tevredenheid kon ik onze baby onder water diep in de ogen aankijken. Een meisje, oh…! Liefdevol keek zij naar mij terug, met het water nog tussen ons in. De tijd stond stil, adembenemend en meteen zo diep verbonden. Ik tilde haar op, omhoog, uit het water. De handen die zij voor het eerst voelde waren die van mij. De hele ruimte knalde roze en paars. Het gouden uur van hechting en verbinding was aangebroken. Ik voelde me zo sterk, krachtig en herboren.
Mijn zelfvertrouwen groeide in een spurt naar 100 procent
Mijn zelfvertrouwen groeide in een spurt naar 100 procent, wat ik ook na die bevalling nooit meer ben kwijt geraakt. Mijn onzekerheid verdween, niet alleen tijdens de bevalling, maar voor altijd! Ik werd niet alleen moeder, maar ook vrouw. Moeder worden en veilig bevallen hebben mij volledig in mijn kracht gezet. Deze innerlijke reis tot moeder met vele groeimogelijkheden gun ik iedere vrouw. De belofte uit de geboortepsychologie klopt: ‘Een bevalling is een initiatie in het leven. Naar een leven met zelfvertrouwen, vanuit volle levenskracht.’
Verder lezen:
Als bevallen spannend is – met vertrouwen in verwachting
