Column: Vier is een gezin

door Anita Borst

Je zou ons een modelgezin kunnen noemen. Papa, mama, jongenskind, meisjeskind. Een traditioneel modelgezin zelfs, want papa is kostwinner en mama is thuis met de kindertjes. Ik houd van lezen, van handwerken, van koken. Het is net de sixties bij ons thuis, maar dan zonder de kekke japonnetjes en mét snoeiharde death metal. Zo conservatief als de neten, wij.

Toen de oudste zich aandiende hebben mijn man en ik de keuze gemaakt zélf voor ons kind te gaan zorgen. En aangezien meneer mijn lief werkzaam is in de techniek terwijl ik arbeid verrichtte in de zorg lag het voor de hand dat ik thuis zou blijven. Van mijn salaris konden we niet rondkomen. Ik leverde mijn luxe graag in voor het voorrecht om dag en nacht bij mijn kind te mogen zijn.


Het was normaal dat je je kinderen opvoedde temidden van een groep 

Traditioneel, ja. Behalve natuurlijk dat je in de jaren zestig gezellig in dezelfde straat woonde als je ouders, je schoonouders, twee zussen met hun gezin en minimaal een aangetrouwde nicht en een jeugdvriendin. Ik zal de laatste zijn om het verleden te idealiseren, maar nog niet zo heel lang geleden was het normaal dat je je kinderen opvoedde temidden van een groep bekende en vertrouwde volwassenen. Je familie, je stam, je straat, je dorp.

Hier in het dorp heb ik welgeteld één vriendin die ik al langer ken dan vijf jaar. De dichtsbijzijnde jeugdvriendin woont op 40 kilometer afstand. Mijn ouders wonen anderhalf uur naar het oosten, mijn schoonouders anderhalf uur naar het zuiden. Ik heb lieve buren, heus, maar ze zijn niet zo vertrouwd dat ik de opvoeding van mijn kinderen aan ze zou overlaten. En dus komt alles neer op mij, en op mijn man als hij thuiskomt van zijn betaalde baan.

We zijn een traditioneel modelgezin, maar zonder het traditionele vangnet dat er van oudsher bijgeleverd werd. Een traditioneel modelgezin zonder context. En daarin zijn we ontzettend modern.

Voordat we kinderen kregen beschouwde ik het als een voordeel dat we relatief geïsoleerd leefden. We zijn op onze privacy gesteld, en hadden we behoefte aan reuring, dan zochten we die op. Maar nu is alles anders. Nu voeden we twee kinderen op. En zonder de input van andere volwassenen, zonder af en toe eens een dagje vrijaf omdat de kinderen bij je zus spelen, zonder dat vangnet in de straat is dat een behoorlijk eenzame onderneming. En zwaar. Vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week op elkaars lip, dat is pittig. Ook voor een baby en een peuter.

Het is eigenlijk een wonder dat wij, en een heleboel moderne modelgezinnen mét ons, het zo goed redden. Weliswaar zijn we tegenwoordig gezegend met wasmachines, vaatwassers, stofzuigers, espresso-apparaten, spelcomputers en ander elektronisch gemak, maar die vervangen natuurlijk geen lieve oom om de hoek waar je altijd met de kinderen terecht kunt, al is het maar voor een kwartiertje. We zijn met zijn vieren. Maar van mij hadden het er best wat meer mogen zijn.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Kinderen hebben vraagt meer van ouders dan ‘opvoeden’

Kinderen hebben vraagt meer van ouders dan ‘opvoeden’

Waar hebben ouders behoefte aan in de verschillende fasen van hun ouderschap? Welke vaardigheden vraagt het om op een gelukkige manier ouder te kunnen zijn? Hoe kunnen ze daarin goed worden begeleid? Carolien Gravesteijn, lector Ouderschap en Ouderbegeleiding aan de...

Nieuw is niet nodig

Nieuw is niet nodig

Kinderen kosten geld. Daar kunnen ze zelf niets aan doen. Dat is een feit. Ze groeien snel uit kleding of er komen vlekken en gaten in de kleren. Ze willen iets te spelen hebben, maar alles nieuw kopen is behoorlijk prijzig. Maar… moet het per se nieuw zijn? Of is...

Genderbewust opvoeden, buiten de hokjes

Genderbewust opvoeden, buiten de hokjes

Iedereen heeft een gender en een sekse. Die twee hebben mogelijk een overlap, maar dat hóeft niet. De live met Kiind-maker Nelleke over genderbewust (níet genderneutraal, maar daarover later meer) opvoeden begon met het uit de weg halen van misverstanden over de...

‘En wat zeg je dan?’

‘En wat zeg je dan?’

Opvoeden volgens je eigen waarden klinkt zo logisch en helder, maar in de praktijk moet je nog best stevig staan om jouw ideeën door te voeren. Ken je dat? Je komt met je kind bij de kassa. Een ballon / snoepje / koekje* komt richting je dreumes / peuter / kleuter*....

Deze rolmodellen wil jouw kind

Deze rolmodellen wil jouw kind

Rolmodellen zijn superbelangrijk. Waarom? in de woorden van Ellen Brudet: ‘Het eerste dat een kind nodig heeft in het leven, is herkenning.’ Herkenning legt de basis voor je gevoel van eigenwaarde. Zie je jezelf in de wereld, dan voel je je in die wereld thuis. Jij...

Consuminderen met kinderen en het bezuinigingstaboe

Consuminderen met kinderen en het bezuinigingstaboe

Kinderen zijn duur. Althans, dat is een veel gehoorde kreet. Eigenlijk is dat niet waar. Wat bedoeld wordt is dat producten en diensten die aangeschaft worden ten bate van het kind, samen veel geld kosten. Maar eigenlijk is ook dat niet helemaal accuraat. Veel van...

0