Column: Vlekken

door Anita Borst

Biologisch, lokaal, puur en zelfgemaakt. Ik zeg niet dat ik nooit patat haal, en de Thai hier in het dorp maakt betere curry dan ik, maar over het algemeen eten we redelijk gezond. Ik vind koken leuk, weet je. Ik vind het supercool om mijn eigen bouillon te trekken en daar vervolgens een goddelijk soepje van te brouwen. Mijn gietijzeren stoofpan draait overuren, maar hij kan het hebben. Op goede dagen zing ik er zelfs bij. 

De mannen in ons huishouden zijn kieskeurige eters, de vrouwen zijn bourgondiërs. Ik kook dus sowieso altijd voor een dankbaar publiek, namelijk mijzelf en mijn pleegdochter. Dat geeft voldoening. Ik ben een gelukkige huisvrouw. Heus. Totdat we aan tafel gaan in elk geval. Want zodra er daadwerkelijk gegeten wordt, verandert mijn keuken binnen vier seconden van een idyllisch tafereeltje uit de jaren ’60 naar een splatterscène à la Quentin Tarantino. Maar dan met groenten. 

“Je moet ze ook niet zelf laten eten!” hoor ik wel eens. En misschien hebben ze gelijk. Als de kleine meid nou gewoon in haar kinderstoel zat te wachten op een hapje voor mama en een hapje voor papa en een hapje voor de kat van de buren op de hoek, dan bleef mijn keuken vast veel langer sixties-schoon. Maar hoe leuk ik koken ook vind, opeten doe ik nog veel liever. En daar heb ik amper tijd voor als ik de hele maaltijd hongerige kindertjes moet voeren. Dus dat voeren, dat doen ze maar lekker zelf

Erwtensoep en yoghurt zijn het ergst, die komen makkelijk tot aan het plafond. Maar laat het maar aan mijn kinderen over om ook van patat en sperzieboontjes een puinhoop te maken. Gelukkig word ik steeds handiger in het opruimen. Rijst moet je de volgende ochtend opvegen, dan plakt het niet meer. Patatjes moet je niet op de grond laten liggen, want dan worden ze later alsnog opgegeten. Fruit moet je oprapen voordat er iemand in stapt. Het went. En met een slabbetje-met-mouwen houd je de kleren soms ook relatief schoon. 


Binnen vier seconden verandert mijn keuken in een splatterscène à la Quentin Tarantino

Dat wil zeggen, de kleren van de kinderen. Mijn eigen outfits verraden nu al ruim vier jaar dat ik moeder ben. Ik weet niet of het nou echt aan mijn kinderen ligt of dat het bij alle kinderen hoort, maar ze geven af! Melkvlekken, snotvlekken, poepvlekken, etensvlekken in alle kleuren van de regenboog, viltstiftvlekken, geplette rozijntjes, yoghurtkusjes, je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb er ervaring mee. En mijn wasmachine ook. 

Ik zou heel stoer kunnen zeggen dat dat er nu eenmaal bijhoort als je moeder bent. Meestal ben ik er ook best laconiek in. Ik heb nog nooit commentaar gekregen op mijn vlekkerige stijltje, zelfs niet van mijn moeder of mijn zus, dus zó verschrikkelijk zal het niet zijn. Maar stiekem hè, stiekem baal ik er wel eens van dat ik geen enkele jurk langer dan een dag schoon kan houden. Stiekem overweeg ik zelfs een schort te maken voor tijdens het koken én tijdens het eten. Eentje met mouwen, net als die van mijn pleegdochter. En dan ga ik zelf ook een keer in de erwtensoep slaan. 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Van regel naar ritueel

Van regel naar ritueel

‘Kom nou aan tafel!’‘Neehee, ik ben nog bezig!’‘Schoenen aan, jas aan – NU!’ Terugkerende strijd over de dagelijkse afspraken in huis kennen we allemaal wel. Je kinderen luisteren vaker niet dan wel. Hoe maak je zulke kleine maar oh zo irritante momenten nou fijn?...

Kinderen als serieuze gesprekspartners: zo deed Korczak dat

Kinderen als serieuze gesprekspartners: zo deed Korczak dat

De Poolse kinderarts Janusz Korczak (1878-1942) leidde begin 20e eeuw een weeshuis in Warschau. Hij ontwikkelde een methode waarin wederzijds respect de basis was, nadat hij gemerkt had dat straffen en een autoritaire houding weinig effect hadden. Korczak...

Nieuw is niet nodig

Nieuw is niet nodig

Kinderen kosten geld. Daar kunnen ze zelf niets aan doen. Dat is een feit. Ze groeien snel uit kleding of er komen vlekken en gaten in de kleren. Ze willen iets te spelen hebben, maar alles nieuw kopen is behoorlijk prijzig. Maar… moet het per se nieuw zijn? Of is...

Onvoorwaardelijk ouderschap, visie op opvoeding

Onvoorwaardelijk ouderschap, visie op opvoeding

Vraag het een willekeurige ouder en ze zullen zeggen dat ze onvoorwaardelijk van hun kind houden. Onvoorwaardelijk van je kinderen houden is voor veel ouders vanzelfsprekend, onvoorwaardelijk opvoeden is in de praktijk een stuk lastiger. Lees ook ons interview met de...

Verhuizen? 5 tips om je kind erbij te betrekken

Verhuizen? 5 tips om je kind erbij te betrekken

Ik ben in het voorjaar met mijn gezin verhuisd van een oude school in de stad met 350 m2 oppervlakte naar een rijtjeshuis in een dorp. Een flinke overgang. Het duurde even voor mijn peuter van bijna 3 begreep dat we verhuisd waren. In het begin stelde ze nog vaak voor...

Marketing voor kinderen werkt!

Marketing voor kinderen werkt!

Er wonen zo'n 2,5 miljoen kinderen onder de 12 jaar in Nederland. Deze kinderen hebben naar schatting 200.000.000 euro per jaar te besteden. De invloed die deze kinderen hebben op de gezinsportemonnee wordt geschat op twee miljard euro1.Kinderen zijn dus big business;...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0