Omdat bevallen het beste gaat als je in ontspanning en vol vertrouwen bent, delen we positieve geboorteverhalen. Dit kan je helpen om uit te zien naar jouw eigen bevalling, en te voelen: mijn lichaam is ervoor gemaakt, ik kan het! Vandaag het verhaal van Linda die haar yoga-achtergrond inzette om relaxed te bevallen.
Twee weken jong is onze Ids vandaag. Als een klein hoopje liefde ligt dit heerlijke mannetje bij mij op de bank. Dezelfde bank als waar hij 2 weken geleden op de wereld kwam. Tijd om onze prachtige reis op papier te zetten.
Zeker aan te raden om te lezen als je zwanger bent: Positief over bevallen
Harde buiken
Op donderdagavond leg ik Faas en Joeke op bed. Als ze eenmaal slapen ga ik naar benden en plof met een grote mok thee op de bank. Voor de zoveelste avond achter elkaar volgt de ene na de andere harde buik zich op zodra ik ga zitten. Ik besluit naar bed te gaan en probeer zoals de andere avonden met een rustige buikademhaling in slaap te vallen. Maar dit lukt niet, er komt met regelmaat steeds weer een nieuwe harde buik en ze voelen soms zelf al een beetje als een wee. Dit duurt tot een uur of 3 ‘s nachts en uiteindelijk lukt het om in slaap te vallen.
Op vrijdag ben ik gesloopt en stuur een berichtje naar mijn verloskundige Hester. Ik krijg lieve berichtjes van haar terug en ze geeft aan de andere ochtend even langs te rijden en wat homeopatische middeltjes mee te nemen. Voor de vrijdag krijg ik als advies dat ik heel veel rust moet nemen en dat manlief ‘s avonds de massagetafel maar eens neer moet zetten voor een uitgebreide zwangerschapsmassage.
Bericht Hester; ‘En positive thinking. Je lichaam is zich aan het voorbereiden op de geboorte. Je 3e kind maakt zich ook klaar voor zijn geboortereis!’
Ga eens op je yogamat
Die avond wil mijn man mij met alle liefde een zwangerschapsmassage geven, maar hij wijst mij eerst op iets heel belangrijks. Hij heeft aan mij gemerkt dat ik alleen maar in mijn hoofd bezig ben met de vraag; ‘wanneer zet het nou een keer door.’ Ik ben totaal niet meer in het hier en nu en ook niet meer in mijn lichaam. Mijn lieve schat geeft het antwoord op al mijn vragen; ‘ga eens op je yogamat, doe waar je goed in ben en ga dan naar bed!’
Ik ben niet in het hier en nu en ook niet meer in mijn lichaam
Ik volg zijn raad op en stap op mijn mat, keer geheel in mezelf, voel dat mijn hoofd rustig word. Ik voel mijn lijf weer duidelijk en maak contact met mijn kleine mannetje. Geef aan dat ik er zelf klaar voor ben en dat hij mag komen als hij daar ook klaar voor is. Dan ga ik naar bed, ik voel mezelf heerlijk en zonder harde buiken val ik in slaap, zo diep dat ik de volgende ochtend pas weer voor het eerst wakker word.
Ik keer geheel in mezelf, voel dat mijn hoofd rustig word
Ik stuur Hester een bericht dat een bezoek niet nodig is die ochtend, dat ik heerlijk heb geslapen en mezelf weer sterk en fit voel. Ook voel ik dat het niet lang meer gaat duren, het rommelt ik ben weer fit, het moment komt eraan.
Die zaterdag hebben we als gezin een heerlijke dag, ‘s middags zwemt ons nichtje voor haar A diploma. Mijn hormonen vinden dit zo knap dat ik met dikke tranen langs het zwembad zit. Daarna gaan de mannen naar de moestuin, ik wil niet mee, het enige wat ik wil is rust en cocoonen. Samen met ons kleine meisje duik ik op de bank. Joeke kijkt een film en ik dommel af en toe weg.
Mijn hormonen vinden dit zo knap dat ik met dikke tranen langs het zwembad zit
‘s Avonds na het eten gaat mijn lief nog even naar de moestuin en ik breng de kindjes naar bed. En daar wist ik het zeker. Terwijl ze op bed liggen ga ik nog even plassen en verlies mijn slijmprop, de eerste serieuze kramp voel ik gelijk. Geen harde buik meer maar een ontsluitingskramp! Ik voel de baby ook wat verder indalen.
De kindjes vallen rustig in slaap en als alles diep onder zeil is sluip ik naar beneden en bel mijn man van de moestuin. Die staat binnen een minuut binnen en is er helemaal klaar voor.
Ik heb ondertussen ook mijn verloskundige Hester een bericht gestuurd. Al maanden hebben we het samen over de bevalling en beide hebben we er zin in, ik in de aanwezigheid van Hester bij mijn geboortereis en Hester wil er graag deel van uitmaken.
Maar dan krijg ik een bericht terug, ze zit zelf in het ziekenhuis met haar dochtertje.
Bericht Hester: ‘Laat jij je niet afleiden door deze ‘commotie’. Focus op je weeën en deze geboortereis!!’
Bij jezelf blijven, wat er ook gebeurt
Even moet ik schakelen, maar herpak mezelf en bedenk me dat altijd alles loopt zoals het moet zijn. Dus waarschijnlijk komt er een andere lieve en leuke verloskundige op ons pad, óf Hester haalt het uiteindelijk om zelf nog te komen. Ik keer terug in mijn cocon op de bank met een bak thee en vang de ontsluitingsweeën rustig op. Ondertussen komen ze om de 5 minuten en duren een minuut, ik voel dat ze goed ontsluiten. Ik voel mezelf ontzettend sterk en ik ben er helemaal klaar voor.
Bericht van mij aan Hester; ‘Komt goed! Ik zit er goed in, ben heel relaxed!’
Als de weeën ongeveer een uur regelmatig komen en gaan bel in naar de dienstdoende verloskundige. Melanie neemt de telefoon op, ze was al ingelicht door Hester en ze geeft aan dat ze er gelijk aan komt.
Als Melanie binnen stapt is het gelijk goed, een hele rustige lieve jonge vrouw. Mijn man Lennart en ik zien in een blik aan elkaar dat we er allebei vertrouwen in hebben. Hester heeft haar goed ingelicht over al onze wensen en ze volgt mij en Lennart hier helemaal in. Maar dan niet veel later stapt ook als nog Hester binnen. Veel luxer dan dit kan het niet worden, ik heb een bevalling met twee fantastische en lieve verloskundigen!
Ik visualiseer dat ik goed ontsluit
De weeën zakken iedere keer even weg als er iemand binnen stapt, maar zodra ik dan weer in mezelf keer komen ze weer terug. Ik praat en lach mee, de sfeer is heerlijk relaxed met kaarsjes en gedimd licht. Iedere wee sluit ik mijn ogen en keer in mezelf, pas vanuit de yoga de buikadem toe en ik visualiseer dat ik goed ontsluit tijdens een wee. Ik maak elke wee heel bewust contact met mijn baby, praat met hem in mezelf en geef aan dat we dit samen heel goed kunnen.
Ik zit zo goed in mijn eigen wereld en kan heel goed iedere wee hebben, het doet absoluut geen zeer. Maar ik ga wel persdrang voelen. Ik weet van mezelf dat ik een hoop kan hebben op pijngebied en ook in staat ben om in deze flow persweeën met gemak weg te ademen. Dus ik vraag of Hester wil voelen hoeveel ontsluiting ik heb.
Hester bevestigt wat ik al dacht: volledige ontsluiting en ik mag mee gaan persen. Een onwijze omschakeling voor mij, ik zit zo goed in mijn buikadem dat ik even moet zoeken hoe ik ook alweer moest persen.
Ik ga langzaam mee drukken op de weeën. De vliezen zijn nog intact, dus als eerst komt er een flinke vochtblaas. Dit is zo groot als het hoofdje, dus mijn gevoel zei dat ik er al was. Dit was even schakelen, want de baby zit op dat moment nog vrij hoog en heeft het ook heel even niet fijn in mijn buik.
Ik ben het op dat moment heel even kwijt, gelukkig zit Hester aan mijn zijde en krijgt mij met liefde weer op het juiste spoor. Ik pers verder, maar jemig, bij mijn andere 2 kindjes was dit vele malen minder pijnlijk. Ondanks dat het maar 13 minuten duurde voelde het voor mij als 30. Ik spreek mezelf constant toe in mijn hoofd dat dit het aller-laatste stukje is en dat ik binnen enkele minuten eindelijk mijn kind mag ontmoeten.
Liefde brengt mij weer op het juiste spoor
Het hoofdje wordt geboren en daarbij breken ook de vliezen. Mijn lief helpt onze baby geboren te worden en geeft hem over aan mij. Ik barst in tranen uit, dit is de derde keer dat ik het meemaak en weer is dit moment het allermooiste moment dat ik ooit heb meegemaakt. Die eerste ontmoeting, die geur, dat huiltje, de bevrijding…. de reis is voorbij, mijn baby Ids is geboren. We hebben het gehaald, onze kleine man is gezond op de wereld. Het was werkelijk waar magisch!
De navelstreng houden we intact tot de placenta ook geboren is, dit is niet veel later. De navelstreng is al snel helemaal uitgeklopt.
Nog geen 20 minuten nadat Ids geboren is wordt Joeke wakker, ook Faas maken we wakker en ze komen samen kennis maken met hun broertje. Samen met papa knippen ze de navelstreng door. Wat een bijzonder moment en wat een rijkdom. We zijn gewoon ouders van de drie mooiste, liefste en meest geweldige kindjes van de hele wereld!
Kleine Ids kruipt al snel naar de borst en drinkt krachtig, een natuurtalent. Als alle controles zijn gedaan, iedereen beschuit met muisjes heeft gegeten en de bevalling nog even is na gepraat, verlaat iedereen ons huis. De stilte valt, het is nog donker… Mijn gezinnetje valt in slaap, ik niet, ik lig als een koningin in bed met kleine Ids in mijn armen…. dolgelukkig.
