Column: De volle grond

door Anita Borst

Ik zou kunnen beweren dat ik een stadskind ben. Dat is in zoverre waar dat ik inderdaad in Amsterdam geboren ben. Maar ik ben opgegroeid in een dorpje in Gelderland, en de beste vriendin van mijn zusje en mij woonde op een boerderij. Ik weet dus waar de melk vandaan komt, ik weet dat katten muizen eten en ik weet dat pompoenen het liefst op een mesthoop groeien. 

Op erfelijkheid kan ik het ook niet gooien. Mijn moeder heeft kamerplanten die ouder zijn dan ikzelf en mijn opa had het talent om bloeiende planten maandenlang, misschien zelfs jarenlang in bloei te houden. Mijn schoonmoeder heeft een tuin ter grootte van een voetbalveld, en alles ziet er altijd even fris en vitaal uit. Maar ik kan nog geen vetplant in leven houden. 

Geen flauw idee dus waarom ik zo verschrikkelijk enthousiast was toen ik voor het eerst de tuin van ons huidige huis zag. Voor mijn geestesoog doemden visioenen op van een overvloedige moestuin waar ik met opgestroopte mouwen aan het werk was, de zon op mijn haren, mijn kind met een schepje ploeterend in een kleine modderpoel. Ik zag druivenranken die zich tegen de zuidmuur omhoog slingerden, een kasje vol glanzend rijpe tomaten, een border vol geurige tuinkruiden, en avond aan avond verse salades uit eigen tuin. 

Met frisse moed sloopten we een paar ferme struiken zodat we ruimte hadden voor zo’n hippe square garden. Bij de bloemenwinkel in het dorp kocht ik bemeste tuinaarde en zaden. Radijs, wortels, sla, rode bieten, broccoli, prei, erwtjes, tomaten, pompoen. Ik zag het er al van komen dat ik ons groentenabonnement moest opzeggen vanwege de royale oogst uit eigen tuin. 

En natuurlijk maakte ik, moderne ex-stadsmoeder, er gelijk een educatief evenement van. Zoon en ik kochten vrolijk gekleurde bloempotten (we hadden saaie potten kunnen kopen en ze zelf kunnen beschilderen, maar er is een grens aan wat ik aan Leuke Dingen doe met een nog-geen-tweejarige) en we zaaiden tomaten en pompoenen op de keukentafel. We gieterden, draaiden richting het zonlicht en we keken de plantjes zowat uit de grond. Nou ja, ik dan. Zoon had het in die dagen vooral druk met hameren op potten en pannen. En af en toe trok hij een groen sprietje uit een pot. En soms zaaide hij nog wat extra hagelslag. Maar uiteindelijk hadden we toch een hele rij prachtige plantjes om in de volle grond te zetten. En in de square garden staken de eerste radijsjes al ontzettend veelbelovend twee groene blaadjes boven de aarde uit. 

En toen kwamen de slakken. 

Ze lijken zo traag en zo vriendelijk, met hun wiebelende voelsprieten en hun zachtgekleurde huisjes, maar het zijn rovers en beeldenstormers en ze vreten een mooie, liefdevol ingezaaide square garden in één nacht helemaal kaal. Ik heb het eerste jaar precies drie radijsjes uit eigen tuin kunnen eten. Het jaar daarop was mijn oogst al verdubbeld. Dus we houden moed, op een dag komt het goed. En tot die tijd hebben we gelukkig ons groentenabonnement nog.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Tips voor reizen met je kinderen

Tips voor reizen met je kinderen

Droom jij ook van reizen met je kinderen? Maar weet je niet hoe je dat moet aanpakken? Wat kom je onderweg tegen, en hoe maak je het leuk voor kinderen? Als iemand op deze vragen een antwoord heeft, zijn het Miriam en Bas (@redbootsjourney). Miriam vertelt: ‘Onze...

Dit doet een groene omgeving met je kind

Dit doet een groene omgeving met je kind

‘Er is een reden voor dat de meeste mensen vrolijk worden wanneer ze in de nabijheid van bomen en planten zijn of op het strand zitten. Het is geen toeval dat mensen ontsnappen naar het platteland of de zee om zich op te laden en vakantie te houden. Gewoon buiten zijn...

Huisdieren: We gingen van Maaike naar Olaf

Huisdieren: We gingen van Maaike naar Olaf

‘Olifantje in het bos, laat je Maaike nog niet los.’ Mijn zoontje van 2,5 zingt een liedje bij het graf van onze overleden hamster Maaike. Ze overleed ’s avonds. Mijn dochter kwam met Maaike naar beneden en liet zien dat ze bijna niet meer...

Hoe houd je vier jongens en een moestuin?

Hoe houd je vier jongens en een moestuin?

Dian is vaker buiten dan binnen. Samen met haar vier kinderen is ze altijd wel bezig in de moestuin. De tuin is meer dan een liefhebberij; het gaat over het echte volle leven. Van kiem tot oogst, het ritme van het jaar. Reden genoeg om ons te laten inspireren door...

Thuiskomen na vakantie

Thuiskomen na vakantie

Ik ben niet zo goed in vakantie. Ik heb geen ontembare reislust en, als ik heel eerlijk ben, na een week wil ik meestal al lang weer naar huis. Het is niet dat ik geen nieuwe dingen wil zien, ik wil me graag vergapen aan de wonderen van de wereld. Maar niet te lang....

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0