Column: De volle grond

door Anita Borst

Ik zou kunnen beweren dat ik een stadskind ben. Dat is in zoverre waar dat ik inderdaad in Amsterdam geboren ben. Maar ik ben opgegroeid in een dorpje in Gelderland, en de beste vriendin van mijn zusje en mij woonde op een boerderij. Ik weet dus waar de melk vandaan komt, ik weet dat katten muizen eten en ik weet dat pompoenen het liefst op een mesthoop groeien. 

Op erfelijkheid kan ik het ook niet gooien. Mijn moeder heeft kamerplanten die ouder zijn dan ikzelf en mijn opa had het talent om bloeiende planten maandenlang, misschien zelfs jarenlang in bloei te houden. Mijn schoonmoeder heeft een tuin ter grootte van een voetbalveld, en alles ziet er altijd even fris en vitaal uit. Maar ik kan nog geen vetplant in leven houden. 

Geen flauw idee dus waarom ik zo verschrikkelijk enthousiast was toen ik voor het eerst de tuin van ons huidige huis zag. Voor mijn geestesoog doemden visioenen op van een overvloedige moestuin waar ik met opgestroopte mouwen aan het werk was, de zon op mijn haren, mijn kind met een schepje ploeterend in een kleine modderpoel. Ik zag druivenranken die zich tegen de zuidmuur omhoog slingerden, een kasje vol glanzend rijpe tomaten, een border vol geurige tuinkruiden, en avond aan avond verse salades uit eigen tuin. 

Met frisse moed sloopten we een paar ferme struiken zodat we ruimte hadden voor zo’n hippe square garden. Bij de bloemenwinkel in het dorp kocht ik bemeste tuinaarde en zaden. Radijs, wortels, sla, rode bieten, broccoli, prei, erwtjes, tomaten, pompoen. Ik zag het er al van komen dat ik ons groentenabonnement moest opzeggen vanwege de royale oogst uit eigen tuin. 

En natuurlijk maakte ik, moderne ex-stadsmoeder, er gelijk een educatief evenement van. Zoon en ik kochten vrolijk gekleurde bloempotten (we hadden saaie potten kunnen kopen en ze zelf kunnen beschilderen, maar er is een grens aan wat ik aan Leuke Dingen doe met een nog-geen-tweejarige) en we zaaiden tomaten en pompoenen op de keukentafel. We gieterden, draaiden richting het zonlicht en we keken de plantjes zowat uit de grond. Nou ja, ik dan. Zoon had het in die dagen vooral druk met hameren op potten en pannen. En af en toe trok hij een groen sprietje uit een pot. En soms zaaide hij nog wat extra hagelslag. Maar uiteindelijk hadden we toch een hele rij prachtige plantjes om in de volle grond te zetten. En in de square garden staken de eerste radijsjes al ontzettend veelbelovend twee groene blaadjes boven de aarde uit. 

En toen kwamen de slakken. 

Ze lijken zo traag en zo vriendelijk, met hun wiebelende voelsprieten en hun zachtgekleurde huisjes, maar het zijn rovers en beeldenstormers en ze vreten een mooie, liefdevol ingezaaide square garden in één nacht helemaal kaal. Ik heb het eerste jaar precies drie radijsjes uit eigen tuin kunnen eten. Het jaar daarop was mijn oogst al verdubbeld. Dus we houden moed, op een dag komt het goed. En tot die tijd hebben we gelukkig ons groentenabonnement nog.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Lief voor de beestjes: je dierentuin aan huis

Lief voor de beestjes: je dierentuin aan huis

Wil je dieren in de tuin? Dan heb je een bloeiende rommeltuin nodig! De beestjes eten elkaar aan de lopende band op, maar dat is goed. Ze zorgen zelf voor een natuurlijk evenwicht in de tuin waardoor je weinig hoeft te doen om je moestuin slak- en luisarm, en je...

Hoe het is om een camping in Frankrijk te starten

Hoe het is om een camping in Frankrijk te starten

Een jaar geleden was het nog een droom. Nu hebben Vincent en Madelon met hun 2 dochters hun eerste seizoen van hun eco-camping Junora achter de rug. Hier lees je hoe deze bijzondere lieve groene gezinscamping begon. We bellen naar Frankrijk om te horen hoe ze erbij...

Ode aan het speelkeukentje

Iedere maand brengt Kiind een ode aan een nuttig, handig, mooi of bijzonder product. Van tevoren kunnen foto’s ingestuurd worden door lezers. Kijk hiervoor bij ‘over Kiind’. Deze maand: het speelkeukentje! Niets zo gezapig als huishoudelijk speelgoed. Want een kind...

Dit zijn de allerleukste achterbankboeken!

Dit zijn de allerleukste achterbankboeken!

Wat doe je met je kinderen tijdens die lange rit naar de camping in Frankrijk, Italië of Zuid-Limburg? Natuurlijk kunnen ze zich prima vermaken met de iPad of de dvd-speler. Jij hebt er dan geen omkijken naar en kunt je volledig overgeven aan je eigen gedachten (je...

Vlierbloesemsnack-maken

Vlierbloesemsnack-maken

De vlier is momenteel weer in volle glorie met de prachtige, witte bloesemschermen. Je kunt er bijna niet omheen, overal kom je ze tegen. Wanneer je erlangs fietst dringt de subtiele bloesemgeur je neus binnen. De bloei is op haar...

Column: We can go!

Column: We can go!

Onvermoeibaar springt Lucie op haar bed.  'We can go! We can go!' Waar gaan we in hemelsnaam naar toe 's morgens om kwart voor 7? 'We can go, dat betekent springen in het Frans mama. Dat weet ik gewoon. Peppa big gaat altijd springen en dan roept ie: "We can go! We...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0