Column: De volle grond

door Anita Borst

Ik zou kunnen beweren dat ik een stadskind ben. Dat is in zoverre waar dat ik inderdaad in Amsterdam geboren ben. Maar ik ben opgegroeid in een dorpje in Gelderland, en de beste vriendin van mijn zusje en mij woonde op een boerderij. Ik weet dus waar de melk vandaan komt, ik weet dat katten muizen eten en ik weet dat pompoenen het liefst op een mesthoop groeien. 

Op erfelijkheid kan ik het ook niet gooien. Mijn moeder heeft kamerplanten die ouder zijn dan ikzelf en mijn opa had het talent om bloeiende planten maandenlang, misschien zelfs jarenlang in bloei te houden. Mijn schoonmoeder heeft een tuin ter grootte van een voetbalveld, en alles ziet er altijd even fris en vitaal uit. Maar ik kan nog geen vetplant in leven houden. 

Geen flauw idee dus waarom ik zo verschrikkelijk enthousiast was toen ik voor het eerst de tuin van ons huidige huis zag. Voor mijn geestesoog doemden visioenen op van een overvloedige moestuin waar ik met opgestroopte mouwen aan het werk was, de zon op mijn haren, mijn kind met een schepje ploeterend in een kleine modderpoel. Ik zag druivenranken die zich tegen de zuidmuur omhoog slingerden, een kasje vol glanzend rijpe tomaten, een border vol geurige tuinkruiden, en avond aan avond verse salades uit eigen tuin. 

Met frisse moed sloopten we een paar ferme struiken zodat we ruimte hadden voor zo’n hippe square garden. Bij de bloemenwinkel in het dorp kocht ik bemeste tuinaarde en zaden. Radijs, wortels, sla, rode bieten, broccoli, prei, erwtjes, tomaten, pompoen. Ik zag het er al van komen dat ik ons groentenabonnement moest opzeggen vanwege de royale oogst uit eigen tuin. 

En natuurlijk maakte ik, moderne ex-stadsmoeder, er gelijk een educatief evenement van. Zoon en ik kochten vrolijk gekleurde bloempotten (we hadden saaie potten kunnen kopen en ze zelf kunnen beschilderen, maar er is een grens aan wat ik aan Leuke Dingen doe met een nog-geen-tweejarige) en we zaaiden tomaten en pompoenen op de keukentafel. We gieterden, draaiden richting het zonlicht en we keken de plantjes zowat uit de grond. Nou ja, ik dan. Zoon had het in die dagen vooral druk met hameren op potten en pannen. En af en toe trok hij een groen sprietje uit een pot. En soms zaaide hij nog wat extra hagelslag. Maar uiteindelijk hadden we toch een hele rij prachtige plantjes om in de volle grond te zetten. En in de square garden staken de eerste radijsjes al ontzettend veelbelovend twee groene blaadjes boven de aarde uit. 

En toen kwamen de slakken. 

Ze lijken zo traag en zo vriendelijk, met hun wiebelende voelsprieten en hun zachtgekleurde huisjes, maar het zijn rovers en beeldenstormers en ze vreten een mooie, liefdevol ingezaaide square garden in één nacht helemaal kaal. Ik heb het eerste jaar precies drie radijsjes uit eigen tuin kunnen eten. Het jaar daarop was mijn oogst al verdubbeld. Dus we houden moed, op een dag komt het goed. En tot die tijd hebben we gelukkig ons groentenabonnement nog.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Ik ga op vakantie en neem mee… de draagdoek

Ik ga op vakantie en neem mee… de draagdoek

Op vakantie met je baby? De eerste keer kan dat best spannend zijn. Wat neem je allemaal mee? Hoe doe je al je dagelijkse dingen in een nieuwe omgeving? Wat als ze huilt? Waar kan ik voeden?  Mijn eerste zomer met baby vond ik...

Maak een spannende ontdektuin om in te spelen

Buitenspelen is natuurlijk hartstikke gezond; de grove motoriek wordt goed geoefend, door het slepen van takken en bouwen van hutten wordt technisch en ruimtelijk inzicht vergroot en alle dingen die te vinden zijn vergroten de creativiteit van je kind. Vorig jaar...

Vier de viezigheid: Modderdag komt eraan!

Vier de viezigheid: Modderdag komt eraan!

Nationale Modderdag komt eraan. En dat is hartstikke terecht, want modder verdient een paar hoeraatjes. Waarom? Driewerf hoezee voor vies!  Kinderen zijn vies. Laten we dat punt meteen maar maken. Zodra je moeder of vader wordt, krijg je te maken met dagelijkse...

Column: Terug van de wereldreis

Column: Terug van de wereldreis

Tijdens de rit naar huis zitten de kinderen in stevige autostoeltjes vastgeklikt, wat ze niet alle drie even goed kunnen waarderen. Ik neem het vertrouwde Nederlandse landschap in me op. De rechte wegen met witte strepen. De duidelijke borden langs de weg. De...

Huisdieren: We gingen van Maaike naar Olaf

Huisdieren: We gingen van Maaike naar Olaf

‘Olifantje in het bos, laat je Maaike nog niet los.’ Mijn zoontje van 2,5 zingt een liedje bij het graf van onze overleden hamster Maaike. Ze overleed ’s avonds. Mijn dochter kwam met Maaike naar beneden en liet zien dat ze bijna niet meer...

Vakantie in eigen huis – Groeten uit Balkonia!

Toen ik klein was hadden we het niet breed. Echt op vakantie gingen we pas toen ik de puberleeftijd had bereikt. Daarvoor had ik wel eens een week in een huisje vertoefd of op de camping gestaan maar echt de grens over was er niet bij. Toen ik opgroeide was een...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0