Column: Vrijwilligerswerk in Laos

door Nynke Bos

Een jaar vrijwilligerswerk in Laos. Met drie jonge kinderen! Afscheid nemen op school, van de oppas, van de mamafiets met degelijke zitjes, de supermarkt op de hoek, en ja, afscheid nemen van mijn stabiele inkomen. Wat beweegt mij alle zekerheden van ons Hollandse bestaan op te zeggen?

 

Meer tijd samen als gezin? Meer buiten spelen? Minder (werk-)stress? In een ander tempo leven? Ervaren hoe het anders kan met andere levenswaarden door een boeddhistische kijk op het leven? En als het even kan ook nog iets betekenen voor anderen, iets brengen. Een break – dat sowieso!

 

De enorme uiltjeskoffer rolt door het huis. Peutervoetjes dribbelen erachteraan. Bij de drempel stagneren ze. ‘Husie, helpen!’ Lucie weet wat ze moet doen. Het volgende obstakel is de wipstoel. ‘Kant Ciel!’ gevolgd door de onvermijdelijke knal. In een flits zie ik mijn baby verpletterd worden door de belachelijk grote vrolijke koffer. Ik snel naar de rampplek waar ik het drietal gierend van het lachen aantref. Peuterhumor, kleuterhumor en blijkbaar zelfs babyhumor.

 

Ik heb mijzelf nooit beschouwd als een koffermens. Integendeel zelf. Een onhandig blok aan het been van de echte reiziger is het ding immers. Het begint al op Schiphol waar ik struikel over de rolwieltjes, onduidelijk aan welke arm ze toebehoren. Meer dan eens zag ik iele Tuk-Tukbestuurders bezwijken onder zo’n reusachtig betonblok op wieltjes. En ook in de modderige jungle voelde ik mij vrij en wendbaar met mijn rugzak en lachte ik om de meiden met hun roze hutkoffer vol make-up, föhns, epileerapparaten en andere misplaatste hulpstukken.


Ik heb mijzelf nooit beschouwd als een koffermens 

Maar nu kan ik er niet langer omheen. Zoals ik tegenwoordig boodschappen doe met een log karretje in plaats van een mandje, zal ik ook op reis moeten met een koffer naast mijn vertrouwde backpack. Er moet immers duplo mee. Voorleesboekjes, autootjes, zetpillen, tampons en bodylotion zonder whitening. Waar kan ik nog meer een jaar niet zonder? Het houdt me bezig, de weken voor vertrek.

 

Daar staan we dan op Schiphol in de rij van de incheckbalie. Beiden een backpack op de rug en beiden houden we een lief kinderhandje stevig vast. De baby in de buggy lacht uitgelaten naar de levensgrote uiltjeskoffer. Eindelijk zijn we aan de beurt. Mijn vrouw legt de tickets op de balie: one way to Vientianea!

 

Nynke reist met partner en drie kleine kinderen naar Laos om daar minimaal een jaar als vrijwilliger les op een school te geven.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Vier je stam met de pop-up potluck picknick

Vier je stam met de pop-up potluck picknick

We zitten midden in een Kiind-uitdaging via Instagram: #vierjestam. Omdat we geloven dat het leven mooier en makkelijker wordt als je samen bent. En wauw, we zijn met dit idee niet alleen! Jullie sprongen massaal in en delen de liefste hartverwarmendste en eerlijkste...

Wereldstad Parijs met kinderen: één grote speeltuin!

Wereldstad Parijs met kinderen: één grote speeltuin!

‘Onderaan wachten!’ roep ik nog. Thijn (8) en Noek (6) stuiven de lange wenteltrap van het metrostation Lamarck-Caulaincourt af, op zoek naar lijn 12 die ons vanuit Montmartre richting de Seine zal brengen. Als ervaren reizigers lezen ze de bordjes, volgen...

Speel maar met vuur

Speel maar met vuur

‘Houd je kinderen weg bij vuur, want het is gevaarlijk.’ Ronja de roversdochter zou het er niet mee eens zijn. En mijn eigen kinderen evenmin. Zullen we het omdraaien? Voed je kinderen op met vuur, zodat ze leren omgaan met gevaar. Vier zomers geleden kampeerden we op...

Alles wat je moet weten over teken

Alles wat je moet weten over teken

De natuur ingaan is naast genieten ook oppassen geblazen. De teek maakt namelijk haar opmars in Nederland en deze kleine, spinachtige parasiet draagt steeds vaker bacteriën en virussen bij zich waar mensen en dieren flink ziek van kunnen worden. De bekendste door...

Bruin en wild: een wereldse reis met het hele gezin

'Oooh dat wil ik ook!' Hoe vaak we dat niet gehoord hebben. 'Ga dan gewoon', zeggen we. Zo moeilijk is het niet. Een tijdje weg, een ander leven in een ander land. Ja, zelfs met kinderen. Juist met kinderen! Drie jaar geleden gingen we. Naar Noorwegen om daar te wonen...

Sjezen door het bos

Sjezen door het bos

‘Ik speel liever binnen, want daar zitten de stopcontacten’, volgens een jongen van een jaar of negen in het boek ‘Het Laatste Kind in het bos’ van de Amerikaanse auteur Richard Louv. Richard Louv brengt het opgroeien zonder natuur in verband...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0