Instagram en Facebook stonden vorig jaar vol #vierjestam-berichten. Onze meerdaagse uitdaging. Van vrouwen die zichzelf laten zien, die toegeven dat het ouderschap best eenzaam kan zijn, die met open armen wachten op anderen en bereid zijn alles te delen.
Vooral vrouwen lijken behoorlijk geïsoleerd te worden als ze een kind krijgen. Want je bent misschien wel de eerste van je vriendinnen die kinderen krijgt. Of juist de laatste. Of ze blijken het toch wel erg anders te doen dan jij, en het wringt nét teveel.
Sámen willen we zijn, laat ons toch samen zijn! We willen het wel, maar we doen het niet.
Omdat het spannend is
Wat als de buurvrouw niet zit te wachten op mij? Of die leuke moeder van school? Je hebt misschien een keer de deksel op je neus gehad. Kortgeleden of als kind al. En besloten dat je het niet meer ging proberen. En we weten dingen in onze voorstelling ook zo goed erger te maken! Er komen doemscenario’s bij ons op: onzinnige taferelen over afwijzing die in ons hoofd het donkerst zijn.
Omdat het moeilijk is
Hoe kan ik nou sociale contacten onderhouden als ik kinderen heb? Ik heb geen energie/tijd/zin. Als je sociale leven los van je kinderen moet staan, dan is het een enorme opgave om vriendschappen te hebben. Want die kinderen zijn er gewoon, dat gaat wel door. Daar hoef je niet veel voor te doen (nou ja, je snapt me). Vriendschappen moeten onderhouden worden, net als je relatie. Zeker als je kinderen klein zijn en je blij bent dat je heel eventjes kunt zitten, is het sociale leven het eerste dat verdwijnt. Je bent toch zeker niet fit genoeg om gezellig te doen?
Omdat het confronterend is
Leuk hoor, samen doen, maar je vindt andere dingen belangrijk dan de mensen om je heen. En daar gaat het een beetje mis. We leven in een individualistische tijd en willen evengoed verbinding. Moet je je dan maar aanpassen aan wat andere mensen belangrijk vinden? Een goede buur is fijn, daar zou ik zeker ook in investeren. Maar ik denk dat het vooral belangrijk is dat je mensen om je heen verzamelt waar jij bij kunt opladen. Die jou voeden met inspiratie, die dingen belangrijk vinden jij belangrijk vindt.
Lekker in je bubbel
Leef je dan in een bubbel? Jazéker! Maar ik denk dat het niet zo erg is. Als je kinderen wat groter zijn kom je er vast vanzelf wel weer uit. Zeker de eerste jaren met kinderen is het helemaal niet nodig om midden in de wereld te staan. Houd het lekker klein. Zoek mensen die bij je passen en vraag eens op de vrouw af: Zullen we samen eten vanavond?
Voorbij de beleefdheid
Gezellig doen hebben we ook een beetje overgewaardeerd. Ik geniet het meeste van shitty diners op dinsdagavond waarbij een vriendin met haar peuter bij mij aan tafel ploft (nadat ze voorzichtig over de duplo heen gestapt is). En dan eten we een ondefinieerbaar prakje omdat ik dingen uit de koelkast bij elkaar gemikt heb in de hoop dat het bij elkaar zou kúnnen horen. Bij vriendinnen zou je niet gezellig moeten hoeven doen. De deelnemers van #vierjestam geven mij stuk voor stuk het gevoel dat je bij hen niet altijd gezellig hoeft te zijn. Dat je jezelf kunt zijn in je rommeligheid. Met je zorgen en je wallen.
Fijn dat dat bij jou mag. Maar mag jij het ook bij een ander? Durf je voorbij de beleefdheid te gaan?
