Waarom je niet in discussie hoeft met je peuter

door Christel Rengers

Ken je dat? Je wil iets van je kind en voor je het weet beland je in een ellenlange discussie die, voordat je het door hebt, ontaardt in een mega driftbui. Terwijl je alleen maar wilde dat het speelgoedautootje opgeruimd werd.

Discussies, hoe vermoeiend ook, zijn belangrijk voor de ontwikkeling, stelt Janet Lansbury (RIE Associate and a certified Parent/Infant Guidance Class instructor). Ze maakte speciaal een opsomming waarin ze uitlegt waarom dat zo is.

Wees duidelijk

Oké, super fijn dat het zo gezond is. Maar je hebt er niet altijd zin in. Dat hoeft ook niet, stelt Lansbury. Kinderen gebruiken meningsverschillen soms ook om te ontladen. Hoe onredelijker de eis of het punt van onenigheid, des te duidelijker dat het hier om ontladen gaat. Lansbury tipt: verlies jezelf daarom niet in onredelijke discussies!

Kijk, dat levert je alweer wat conflictvrije minuten op in je leven. Houd in een dergelijke situatie voet bij stuk. Maar erken wel de gevoelens van je kind, vervolgt ze, want het blijft ontzettend belangrijk dat deze er mogen zijn. Lansbury stelt dat je op deze manier blijere kinderen en vooral minder discussies krijgt die ontaarden in een conflict. Over hoe je dan precies voet bij stuk houdt, schrijft Lansbury dat je vol zelfvertrouwen in je rol als leider moet staan. Niet boos, geïrriteerd, te streng of super serieus, want dat komt niet over als comfortabel in je rol zitten.

Pak de Kiind-cursus ‘Rustig blijven bij driftbuien‘ mee.

Echte zelfverzekerdheid komt volgens haar voort vanuit de realisatie dat je iets in de vingers hebt. En dat voelen kinderen. Dit kost wel wat oefening en tijd, dus gun jezelf dat ook. Helaas geeft ze geen garanties en driftbuien zullen er zeker nog bijhoren. Maar discussies, zeker degenen puur om te ontladen, duren korter en zijn minder hevig omdat je duidelijk grenzen stelt én ruimte geeft voor emoties. Je kind zal zich volgens Lansbury veiliger voelen en met vertrouwen haar gevoelens bij je uiten.

Remember that your child needs to disagree. It’s part of growing. The better the parent, the more the child dares to disagree

– Magda Gerber, Your Self-Confident Baby

Maak er geen woorden aan vuil

Bij kleine kinderen lukt het soms weleens om de discussie gewoon helemaal te vermijden. Bijvoorbeeld door een powergame in te zetten en zo je kind te helpen ontladen, wat grip te krijgen op de wereld of te oefenen met autonomie. Het is een speelse manier om het tij te keren en uit een discussie of driftbui te blijven. Een andere manier is om er gewoon helemaal geen woorden aan vuil te maken.

Geef je kind een duwtje in de goede richting

Neem je kind als het ware mee in je beweging door ze letterlijk de goede kant op te duwen. Denk hierbij aan het simpele voorbeeld van het bij de hand nemen wanneer je wil oversteken of het aankleden van je kind in bed terwijl het bezig is wakker te worden. Door niet steeds te benoemen wat je (bij terugkerende dagelijkse dingen) gaat doen of te vragen wat ze willen (een broek of een rok) voorkom je discussie. Je leidt ze eigenlijk als het ware zachtjes een bepaalde kant op.

Lees meer zinnigs in Grensoverschrijdende peuters: de echte oorzaken – Janet Lansbury  en Janet Lansbury, No bad kids

Wil je dat je kind naar de keuken komt om tanden te poetsen? Leg dan rustig je handen op de schouders en leid ze naar de keuken. Dat is soms veel effectiever dan keer op keer te roepen of ze alsjeblieft willen komen. Of pak je kind na een drukke dag bij de hand, leid het naar de bank en begin een boekje voor te lezen. Zeker als ze moe zijn kan dat veel fijner zijn dan allerlei vragen over wat ze precies willen.

Voor de duidelijkheid: ik heb het hier natuurlijk niet over manhandling. Kinderen in beweging proberen te krijgen die echt niet willen dat wekt alleen maar boosheid op. Maar dreumesen en peuters letterlijk een zacht duwtje in de goede richting geven kan ze ontlasten van alle beslissingen die ze op een dag moeten nemen. Want ook als je klein bent zijn dat er behoorlijk wat. En ze voelen allemaal als mega belangrijk wanneer je in het nu leeft. Laat ze daarom waar dat kan zelf dingen bepalen zonder jouw bemoeienis, neem ze soms fysiek mee in je eigen beweging en bewaar het trekken van een grens voor de echt belangrijke dingen.

Beeld Merette Kuijt

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Op pad met je vader: de inwijding van jongen naar man

Op pad met je vader: de inwijding van jongen naar man

Opeens zijn we er. Een plek midden in het bos, een stuk weg van het pad. De bomen staan op de goede afstand van elkaar, de zon schijnt tussen de takken door. Hier zal geen argeloze wandelaar of strenge boswachter voorbij komen. Thijn laat de rugzak van zijn schouders...

Is je kind woest? Niets mis met een beetje temperament

Is je kind woest? Niets mis met een beetje temperament

Boze peuters, ze plakken jou graag achter het behang! Wil je kind in een boze bui van alles door het huis gooien? Zelfs de liefste, meest afgestemde ouders komen dit bij hun kind tegen. Energie moet eruit, dus helemaal voorkomen kun je het niet. Maar kinderen kunnen...

Echte aandacht: het belang van relaties en verbinding

Echte aandacht: het belang van relaties en verbinding

’Geen mens kan floreren zonder de liefde en aandacht van zijn dierbaren.’ Een prachtige uitspraak van Tony Crabbe in zijn boek Nooit meer te druk. Hij haalt hierin onderzoeken aan waaruit blijkt dat relaties van goede kwaliteit onze gezondheid en het welzijn positief...

Column: Dertig jaar liefde

Column: Dertig jaar liefde

'Mam?’ -‘Ja?’ Kinderbedtijd. Ik zit op mijn bed een tijdschrift te lezen en mijn oudste zoon is nog even naast me gekropen. ‘Als Kika een oud omaatje is, woont ze dan nog bij ons?’ Ik leg mijn tijdschrift weg en kijk hem aan. ‘Ik denk het wel. Dan zit ze denk ik heel...

Alles is spel: Stimuleren van de fantasie

Alles is spel: Stimuleren van de fantasie

Het belang van spel wordt onderschat. De huidige trend op scholen is om kinderen al in de kleuterklas te leren lezen en tellen. Een artikel in de Volkskrant van ontwikkelingspsycholoog Ewald Vervaet vond ik verhelderend: “Kleuters hebben 360 uur nodig om 16...

Ik ben twee en ik zeg nee: de peuterpuberteit

Ik ben twee en ik zeg nee: de peuterpuberteit

Rond zijn tweede verjaardag maakt je peuter een grote verandering door. Langzamerhand maakt hij zich los van jou, hij gaat beseffen dat hij een eigen persoon is en noemt zichzelf dan niet meer bij zijn naam, maar 'ik'. Bij het ontdekken van dat eigen persoon hoort ook...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0