Waarom we niet over vaccineren schrijven

door Nelleke Bos

Vaccineren. Een spannend thema om over te schrijven. Je bent van Kiind gewend dat we pittige onderwerpen niet schuwen, en dat we best stellig durven zijn. Eerlijk over ouderschap. We laten het je weten als er nieuws is over giftige stoffen. We geven informatie over je rechten rondom de bevalling en borstvoeding, ook als er intense reacties op komen. We willen je namelijk echt goed informeren. Over vaccineren hebben we nog nooit geschreven. Best gek eigenlijk, want elke ouder krijgt ermee te maken. Waarom schrijven we er niets over?

Al tijden voeren we op de redactie discussie over het thema. Recent laaide het weer op: Pauline Bijster, blogger voor Happinez, had een bijdrage geleverd waarin zij haar twijfels over het vaccineren van haar vierde kind beschreef. De reacties waren heftig, en binnen een dag had Happinez het artikel offline gehaald. Lubach op zondag reageerde op de kwestie met een ludieke reportage waarin de groeiende groep mensen die kritisch zijn over vaccineren belachelijk werden gemaakt. Inmiddels is het vaccineren dagelijks landelijk nieuws. Media rondom ouderschap bleven opvallend stil. En wij ook. En dat is niet voor niets.

Vaccineren is duidelijk geen simpel onderwerp waar je informatie over verzamelt, en dan je lijn trekt.

We hebben nog geen bejaarden die dezelfde inentingen hebben doorlopen als onze kinderen dat nu doen

Objectief en meetbaar

Om te beginnen: als je – zoals Kiind – ouders goed wilt informeren, heb je zinnige bronnen nodig. Vaccineren is pas enkele decennia gebruikelijk. Er wordt zeker onderzoek gedaan, maar de echt langlopende studies ontbreken nog. Er zijn nog geen generaties voor ons die gevaccineerd zijn, en zeker niet met het huidige schema.

Er is in enkele decennia nogal wat veranderd. Ter illustratie. Het Rijksvaccinatieprogramma is in 1957 gestart en bestond toen uit een viertal vaccins: tegen difterie, kinkhoest, tetanus en polio. Onze ouders kregen dus de bekende cluster DKTP. Heb je in 2016 een baby op de wereld gezet, dan ontvangt je kind heel wat meer. 31 vaccins in de eerste 14 maanden van zijn leven.

Wijzelf, en onze kinderen nog meer, fungeren wat dat betreft als testgroep. We hebben simpelweg nog geen bejaarden die dezelfde inentingen hebben doorlopen als onze kinderen dat nu doen. De uitkomst voor de lange termijn is kortom nog onbekend.

Schuldgevoel: damned if you do, damned if you don’t

Koop je een synthetisch zoete shampoo met een prinsessenplaatje of een biologisch afbreekbaar gifvrije wascrème voor je kind, dan is dat jouw particuliere keuze, waar in principe alleen jouw gezin direct mee te maken heeft. En de aarde, maar dat is een ander verhaal. Shampoo staat er niet bepaald om bekend besmettelijk te zijn. Maar wil je je kind vaccineren – of juist niet –, dan raak je daarmee veel duidelijker andere mensen.

Daardoor is ineens de oh zo persoonlijke taak van het opvoeden een gemeenschapszaak geworden. Je eigen gedrag zou plotseling impact kunnen hebben op iedereen. Althans, dat is een van de argumenten om wel te vaccineren, dat, zoals elk argument in deze thematiek, ook ter discussie staat. De ouders die hun kinderen wel laten vaccineren, geloven dat het vaccineren alleen maar zin heeft als minimaal 90% van alle kinderen meedoet.

Niet meedoen is dus eigenlijk geen optie, want we hebben maatschappelijk besloten dat het asociaal en mogelijk bedreigend is voor diegenen die wel vaccineren.

Gevolg: beide groepen wijzen elkaar aan als dom, fout, of egocentrisch, en gaan in hun emotie tot het uiterste. Voor beide groepen raakt de keuze tot op het bot. Er kunnen namelijk dierbare levens op het spel staan.

Als ouder draag je primair de verantwoordelijkheid voor je eigen kinderen

Vrije keuze

Als ouder maak je je keuzes weloverwogen – je wil niets liever dan een gezond kind! Wanneer je jouw kind laat vaccineren, doe je dat omdat je gelooft dat dit het beste is voor je kind. Wanneer je minder of zelfs niet wil vaccineren, doe je dit – heel verrassend – óók omdat je gelooft dat dit het beste is voor je kind.

Als ouder draag je primair de verantwoordelijkheid voor je eigen kinderen. Maar hoe doe je dat, als je heen en weer geslingerd wordt door onduidelijke studies, als de keuzes van collega-ouders de gezondheid van jouw kind zouden kunnen beïnvloeden, en als de overheid maar één keuze aanbiedt?

Kunnen wij jou informeren, terwijl we zelf niet voldoende kennis hebben over de achtergronden van vaccinaties? En heeft het zin om massa’s bange, boze, verwarde reacties te ontketenen door een per definitie onvolledig artikel te schrijven over vaccineren? Wij denken van niet. We weten wat dit betreft niet wat wijs is. Wat we wel kunnen doen, is jou meegeven: vind je eigen bronnen, vorm je eigen mening. Geef ouders die het anders doen de ruimte. En sta achter je eigen keuze. Want jij hebt de mooiste en belangrijkste taak die er is: voor je kind te zorgen.

Lezerspost: Vaccinatietwijfels

Illustratie: chriztee.com

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Trammelant

Column: Trammelant

Miranda verloor haar man. Samen met hun zoontje rooit ze het nu. Het leven samengevat? Trammelant. Alsof er niks gebeurd is zit ik ’s nachts achter m’n laptop. Muziek aan. Kat miauwend om me heen. Ietwat aangeschoten wel. Het was een mooie avond zoals er die zoveel...

Digitaal opvoeden: over internet de baas blijven

Digitaal opvoeden: over internet de baas blijven

Als vader sta ik onder constante 'surveillance'. Met jongens van 8, 6 en 2 is er altijd wel iemand nieuwsgierig naar wat ik uitvreet. De uitgebreidheid van het antwoord is vaak omgekeerd evenredig met de leeftijd van de vrager. Van: 'Ik maak de borden en de kopjes...

Van nature goed: waarom we in de mens geloven

Van nature goed: waarom we in de mens geloven

Is een kind van nature goed, of juist tot slechtheid ‘geprogrammeerd’? Is het onze taak om onze kinderen in het gareel te houden, of zijn ze al beschaafd? De Correspondent publiceerde een heerlijk stuk over wat er gebeurt als je gewone kinderen in de wildernis...

Hoe kan ik samen slapen met twee kleintjes?

Hoe kan ik samen slapen met twee kleintjes?

Je slaapt graag samen met je kinderen. Omdat het goed is voor de hechting, of omdat het gewoon heel praktisch is, en jouw nachten er minder vaak door onderbroken worden. Maar als er een tweede kind komt, hoe pak je dat nu praktisch aan? Veilig slapen met twee...

Column: Verhuizen

Column: Verhuizen

'Ik wil helemaal niet naar een ander huis. Helemaal niet', moppert mijn driejarige zoon. 'Eén mama moet hier blijven met mij.' Voor hem hoeft het niet, de verhuizing, en dat snap ik best. Hij is erg gesteld op zijn vertrouwde omgeving. Ons huis met het groene hek,...

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Tien jaar geleden werd ze geboren. Het was een prachtig meisje met een stralend roze gezichtje. Niet toen ze er net uit kwam hoor, toen was ze verfrommeld en rood. En stralen was er ook niet bij, want ze krijste de hele boel bij elkaar. Maar goed, het meisje groeide...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0