Wat je kunt leren van je kind

Kinderen zijn kleine leermeesters, goeroetjes. Er is geen les zo leerzaam als die van het ouderschap. En, hoera, die les gaat je leven lang door. Als je goed oplet, kun je dit van je kind(eren) leren.

Wat onvoorwaardelijke liefde is. Hoe dat voelt en dat (ook) jij het moeiteloos kunt geven en ontvangen.
Dat jouw lijf tot ongelofelijke wonderen (dat is dubbelop, maar voor deze keer is dat niet overbodig) in staat is. Het bouwen van een kind, het op de wereld zetten van nieuw leven, en dat zowel emotioneel als fysiek te voeden met alles wat het nodig heeft.
Je verwonderen over de kleine dingen waar je voorheen achteloos voorbij liep. Molens, vlinders en graafmachines bijvoorbeeld.
In het hier en nu zijn. Een klein kind is niet bezig met alles wat er op zijn things to do-lijstje staat, laat staan op het jouwe. Vergeet die dus vooral even als jij bezig bent met jouw kind.
Wie jij bent. Je was altijd al een dochter, vriendin, zus, collega, et cetera, maar nu ben je ook nog eens moeder. Als je deze rol je eigen maakt, word je nog ‘ronder’ en leer je meer facetten van jezelf kennen.
Waar je zwakke plekken zitten. Je nakomeling prikt er onvermijdelijk in. En aangezien je niet van hem kunt weglopen, helpt dat enorm (goedschiks of kwaadschiks) bij het…
…accepteren van je eigen ik.
Maar je leert ook dat je best oké kunt functioneren met minder slaap.
En hoe je prioriteiten moet stellen. Simpelweg omdat er nu meerdere mensen met belangen in jouw huis rondkruipen en –lopen. Dat houdt onder meer in dat het nodig is…
…om zelf af en toe een stapje opzij te doen, of juist…
…om jezelf heel bewust op de eerste plaats te zetten.
Nog duidelijker te stellen hoe je in het leven staat. En wat je je kind en de wereld daarvan wel of niet wil meegeven.
Loslaten. Want de enige die het pad van jouw kind kan lopen is, inderdaad, je kind zelf. En daar hoort vallen en opstaan onmiskenbaar bij.
Welke pijn jij nog hebt uit je eigen jeugd. Oftewel: ghosts in the nursury. Doordat je met je kind als het ware je eigen jeugd herbeleeft, worden deze ‘spoken’ uit het verleden weer zichtbaar. Gefeliciteerd, nu kun je ze verwerken en je eigen innerlijke kind helen. Dat doe je bijvoorbeeld met de PresentChild-methode [1]. (Lees erover in Het fluisterkind)
Hoe veel je op je eigen moeder/vader lijkt. Onder meer doordat je merkt…
…dat het ouderschap een verdraaid zware opdracht kan zijn. En dus snap je ook beter…
…waarom je ouders bepaalde keuzes maakten. En dat helpt weer bij bovengenoemde zelfacceptatie en het verwerken van je eigen pijn.
Met een beetje geluk leer je de allerbelangrijkste les: om naar je eigen hart te luisteren. Volg gewoon het voorbeeld van je kind, die doet dat immers ook.

Oh ja, hadden we al gezegd dat je leert luiers verschonen, draagdoeken omknopen, eten met één hand en je kind voeden in een kermisattractie? De (les)mogelijkheden zijn eindeloos.

Wil je nog meer groeien in het ouderschap? Kom bij de Kiindspeeltuin, onze online community!