Column: Een weeshuis in Albanië

door Anita Borst

Ja jongens, ze is mooi. Onze zoon is ook prachtig, met z’n bleke huidje vol sproeten, een volle bos rossig-blond haar en van die intense, chocoladebruine ogen. Ik hoor geregeld een compliment over zijn charmante voorkomen, maar er wordt ook graag met hem gekletst, gespeeld en gestoeid. Op een mooi meisje, zo heb ik inmiddels gemerkt, reageren mensen heel anders. Daar blijft men gerust de hele dag bij zwijmelen.

Die ógen! Die wímpers! Die lách! Een mooi jongetje is toch vooral een jongetje, een kind om mee te spelen, terwijl een mooi meisje vooral wordt bewonderd en gecomplimenteerd. Alsof ze een porseleinen pop is.

Geinig hoor. Het eerste half jaar ofzo. Ik mag mijn pleegdochter graag fotograferen, want ze staat er eigenlijk altijd stralend op. Leuk voor haar moeder, leuk voor mijn man, leuk voor de opa’s en oma’s, de gezinsvoogd, de jeugdmaatschappelijk werker. Maar zo langzamerhand vind ik het tijd worden voor een paar nieuwe verhalen over ons meisje. Want even lomp gezegd: dat ze mooi is, dat weten we inmiddels wel.

Het is nou ook weer niet verschrikkelijk dat ze mooi is. Maar weet je, een adembenemend mooi meisje dat opgroeit in een cultuur waarin echt enorm veel waarde wordt gehecht aan schoonheid wordt al vóór haar eerste verjaardag gereduceerd tot enkel die innemende lach en die grote blauwe ogen. En als dat het enige is dat ze ooit over zichzelf hoort, tja, dan kán ze eigenlijk niets anders dan model worden hè.


Ze moet weten dat ze heel veel mogelijkheden heeft

Is dat een probleem? Op zich niet. Maar het lijkt mij belangrijk dat ze weet dat ze heel veel mogelijkheden heeft om zich te ontwikkelen, en dat ze niet van jongs af aan al één bepaalde richting uit gestuurd wordt. Misschien blijkt ze allerlei creatieve talenten te hebben, misschien ontwikkelt ze een passie voor natuurkunde of literatuur, wellicht voelt ze zich geroepen om de bejaardenzorg in te gaan, brandweervrouw te worden, een weeshuis in Albanië op te zetten. Dat kan allemaal. Maar niet als ze iedere dag alleen maar van iedereen hoort dat ze zo mooi is. Want je hoeft geen economie te hebben gestudeerd om mee te krijgen dat uiterlijke schoonheid in onze maatschappij als waardevol wordt gezien. En als jij die hooggewaardeerde schoonheid bezit, dan hoef je daarnaast eigenlijk niets meer te worden. Dan ben je al wat. Dan ben je je buitenkant. Voor zolang het duurt.

Dus terwijl de tienermeisjes op straat massaal aanbieden om op te passen (“Oooooh, wat een schátje! Kijk dan, ze lacht!”), roep ik vrolijk terug dat ons meiske echt verschrikkelijk eigenwijs is, en dat je je handen heus vól hebt aan zo’n sterk, levendig kind. Ik doe mijn best om ieder compliment over haar toch echt bijzonder fraaie uiterlijk te beantwoorden met een ánder inzicht. Wist je bijvoorbeeld dat ze al zelf gaat staan? Dat ze sneller kruipt dan de stofzuigrobot? Dat ze voor niemand bang is? Dat ze twaalf weken te vroeg geboren is en dat je daar helemaal niets van merkt? En zíe je eigenlijk wel hoe wakker en nieuwsgierig ze is?

Misschien wordt ze wel fotomodel. Dat zullen we wel zien als ze zestien is. Maar ik hoop echt dat ze tegen die tijd weet dat ze ook iets anders kan worden. Dat ze alles kan worden wat ze maar wil. Net als haar grote broer.

Lees ook: Een jurk om in te dansen

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Wat is genderneutraal opvoeden nou weer?

Wat is genderneutraal opvoeden nou weer?

Als je zwanger bent, is de eerste vraag vaak: 'Weet je al wat het wordt?' Het geslacht van je kind lijkt in onze cultuur het belangrijkste onderdeel van het mensje in wording. Nogal beperkend. Genderneutraal is een term die je nu steeds vaker hoort. Er wordt...

Column Celia: Sinterklaas, het is dus toch waar

Column Celia: Sinterklaas, het is dus toch waar

Iedereen heeft in zijn klas een achtjarige die de sint verdedigt in de turnkleedkamers. Die achtjarige was ik. Jawel hij bestaat wel! Hij komt gewoon niet bij jou omdat je niet in hem gelooft. Nog een paar andere believers waren mee en er was de toekomstige politica...

Jan Versteegh wordt vader, en hoe

Dat Jan Versteegh vader is geworden, is geen geheim. Vanaf 6 december start zijn programma Jan wordt vader. Jan, we spraken je eerder al op de We Are Pregnant Beurs. Toen vertelde je dat je een aantal dagen van huis moest voor je werk, en dat je daar toch wel tegen op...

Hoe breng je lichtheid in zwaar nieuws?

Hoe breng je lichtheid in zwaar nieuws?

Zwaar nieuws. Niet echt iets waar je je kinderen mee wil confronteren. Kinderen hebben van nature een lichtheid over zich, die je als ouder wilt koesteren. Hoe kun je met lichtheid omgaan met zware onderwerpen uit het nieuws? Eva Bronsveld zet wat overwegingen op een...

Overbodige dure cadeaus

Overbodige dure cadeaus

We hebben het goed in Nederland. We zijn over het algemeen in staat mooie dure cadeaus te kopen voor onze kinderen. En we kunnen het ons veroorloven om een cadeautje voor de kinderen mee te brengen als we op visite gaan. Het lijkt dan ook een trend te zijn: de cadeaus...

Wat je kunt leren van je kind

Wat je kunt leren van je kind

Kinderen zijn kleine leermeesters, goeroetjes. Er is geen les zo leerzaam als die van het ouderschap. En, hoera, die les gaat je leven lang door. Als je goed oplet, kun je dit van je kind(eren) leren.  Wat onvoorwaardelijke liefde is. Hoe dat voelt en dat (ook) jij...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0