Column: De wegen van mijn kinderen…

door Anita Borst

Mijn zoon heeft zich laten halen. Al de hele zwangerschap lag hij riant overdwars te loungen in mijn baarmoeder. We hebben van alles geprobeerd om hem ertoe te bewegen met zijn hoofd naar beneden te gaan liggen: lief vragen, streng zijn, moxa-therapie, spinning babies, uitwendige versie zelfs. De gynaecoloog hoefde niet eens heel hard te duwen om hem keurig ondersteboven in mijn buik te leggen. Maar zodra hij mijn buik losliet, schoot mijn zoon weer net zo snel terug in zijn comfortabele hangmat-houding. Zonder stress overigens, zijn hartslag versnelde nauwelijks. Maar hij bleef gewoon liever met zijn hoofdje onder mijn ribben liggen en met zijn bips in mijn zij. En zo komt een baby er niet uit hè. Dus hij is gehaald.

Mijn pleegdochter deed het zo’n beetje 180 graden anders. Haar moeder was nog niet met zwangerschapsverlof toen ze verschrikkelijk last van haar buik kreeg. In de bus naar huis, zo vertelde ze, belde ze de ambulance. Daarmee haalde ze nét het ziekenhuis, en toen was de kleine meid er al. Twaalf weken eerder dan verwacht. Na slechts acht weken in het ziekenhuis was ze al sterk genoeg om met ontslag te kunnen. Ze had toen eigenlijk nog een maand in de buik van haar moeder moeten zitten.


Zodra de gynaecoloog mijn buik losliet, schoot mijn zoon terug in zijn hangmathouding

En nog steeds, ze is inmiddels twee jaar oud, is de kleine dame iedereen te snel af. Als zij bedacht heeft dat ze iets wil, dan wacht ze niet tot het tijd is. Dan stormt ze er onmiddellijk op af en probeert ze het met alle kracht die ze heeft voor elkaar te krijgen. Ze opent koelkasten, diepvriezers, bananen, ze klimt op stoelen, tafels, klimrekken, ze gaat in haar eentje van de hoge glijbaan, en al maanden geleden heeft ze zich voorgenomen dat ze een keer in de vaart voor ons huis wil springen. Tot nu toe is het me steeds gelukt haar tegen te houden, maar er komt een dag dat ik achter haar aan moet springen. Gelukkig is de vaart niet diep.

Hoe anders is mijn zoon. Het woord koppig lijkt speciaal voor hem uitgevonden. Als hij iets wil, dan wil hij het. En als hij iets niet wil, dan gebeurt het niet. Zo was hij met drie jaar al volledig zindelijk. Maar hij wilde niet op de wc en hij wilde niet op het potje. Hij moest en hij zou in een luier. In overleg besloten we dat hij op de wc zou plassen als we op reis naar Amerika zouden gaan. En zo gebeurde het.


Al maanden geleden nam ze zich voor om een keer in de vaart te springen

Ik vind het prachtig om te zien hoe beide kinderen ter wereld zijn gekomen op hun eigen, karakteristieke manier. En hoe ze zich nu ontwikkelen tot krachtige personen met ieder hun eigen, onmiskenbare temperament. Het zijn twee sterke persoonlijkheden. En als ik soms gek word van mijn halsstarrige zoon en mijn explosieve pleegdochter, dan helpt het als ik mezelf eraan herinner dat zij altijd al zo zijn geweest. Soms vergeet ik dat namelijk. Maar ik kwam dan ook met een tang. Ik ben niet de snelste.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Mindful zwanger en bevallen: een grondige voorbereiding

Mindful zwanger en bevallen: een grondige voorbereiding

Een geboorte is een van de belangrijkste gebeurtenissen in elk mensenleven - voor het kind natuurlijk, maar ook voor de ouders. Hoe een bevalling verloopt, heeft vaak levenslange impact. Een bevalling is meer, zoveel meer, dan een baby op de wereld zetten. Hoe kun je...

42 weken zwanger: Over tijd of precies op tijd?

42 weken zwanger: Over tijd of precies op tijd?

Wanneer ben je over tijd? Kun je wel over tijd zijn of is de baby per definitie op tijd, ook al heb je een zwangerschap van 43 weken? Is over tijd zijn gevaarlijk? ‘Er zijn maar weinig vrouwen die spontaan bevallen na week 42: De baby loopt gevaar, dus moet je worden...

Met vertrouwen in het proces bevallen

Met vertrouwen in het proces bevallen

Met vertrouwen in het proces kom je een heel eind als je aan het bevallen bent. De ervaring dat je in je eigen kracht staat, kan geweldig helpen. Femke de Heus ervoer het verschil tussen haar eerste en haar tweede bevalling en vertelt haar verhaal: vol vertrouwen in...

Bevallingsprotocol: moet je echt wachten als het hoofdje staat?

Bevallingsprotocol: moet je echt wachten als het hoofdje staat?

Weet je het nog? Na misschien wel heel veel uren ontsluitingsweeën kwamen eindelijk die persweeën. Nu wilde je de baby erúit hebben. Zet es em. De verloskundige coachte je: 'NU, pers, NU pers.' Je deed het. En toen stond het hoofdje. Een branderig gevoel. Maar...

Hoe kun je vaginaal bevallen na een keizersnede?

Hoe kun je vaginaal bevallen na een keizersnede?

Vaginaal bevallen na een keizersnede is een dingetje. Het heeft zelfs een eigen afkorting: VBAC (vaginal birth after ceasarian). Wanneer is het een goed idee? Na een keizersnede vaginaal bevallen, is niet vanzelfsprekend in geboorteland. Niet omdat het niet ‘mag’,...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0