Beeldmaker Jana Boekholt werkt vanuit huis. Welke keuzes maakte ze om haar kinderen zonder opvang op te voeden, en toch balans in werk en zorg te houden?
Hoe is jouw balans in werk en zorg?
Ik werk als stylist en fotograaf voor verschillende tijdschriften en merken. Omdat ik freelance kan ik mijn eigen tijd inplannen en veel regelwerk vanuit huis doen. Mijn huis is ook een goede basis om beeld te maken. Een lekkere lichte plek; daar heb ik geluk mee. Toen mijn dochter nog heel klein was, heb ik haar eens naar de kinderopvang gebracht. Ik was destijds alleen met haar en wilde weer meer werken, dus dat was de beste oplossing dacht ik. Het bleek niet te werken voor ons twee. Ik voelde me er ongelukkig onder en Sophie had ook veel moeite. Na twee maanden besloot ik dat het anders moest. Ik wilde graag mijn hart volgen: dat was op de eerste plaats moeder zijn en daarnaast het werk doen wat ik het allerleukst vind…
Destijds was ik 26 en echt aan het zoeken. Ik was bang dat ik het niet goed zou doen, want in onze maatschappij krijg ik toch ergens wel vaak het gevoel dat je meer moet zijn dan alleen maar moeder. Dat is voor mij de rode draad geweest in het zoeken naar die balans. Moet ik meer zijn dan moeder? Moet ik succesvol zijn? Mijn antwoord was duidelijk: nee, dat hoef ik helemaal niet.
Ik wilde graag mijn hart volgen: dat was op de eerste plaats moeder zijn
Leuk en aardig die idealen, er moet nu eenmaal ook geld in het laatje komen. Hoe heb je dit geregeld?
Ik gaf mezelf een jaar de tijd om mijn werk als stylist aan het lopen te krijgen. Met hulp van mijn moeder en mijn zusje die op Sophie pasten als ik voor mijn werk op pad was. Ik woonde anti-kraak in een geweldige villa en had een bijstandsuitkering. Dus naar mijn idee kon ik maar beter een sprong wagen, want ik had toch niets te verliezen op dat vlak. Ik heb er heel veel uren in gestoken. Elke avond tot laat en vaak heen en weer naar Amsterdam, maar het lukte me! Na een half jaar kon ik van die uitkering af. Ik werkte met Sophie, om haar heen, aan mijn been en met hulp van mijn familie. Dat voelde goed.
Ik werk om te leven en gelukkig vind ik het ook nog leuk wat ik doe. Maar ik geniet er echt ontzettend van dat ik de meeste dagen gewoon met mijn kinderen kan zijn. Dat betekent dat ik niet fulltime werk.
Geen opvang dus?
We wonen bij familie in de buurt die graag oppast. Daar hebben we geluk mee. Ik realiseer me wel dat ons systeem niet voor iedereen haalbaar is. Soms vraag ik me wel af of we niet te makkelijk kiezen om onze kinderen 3 of 4 dagen per week weg te brengen vanaf dat ze zo klein zijn. Ik hoor vaak dat mensen zeggen dat ‘het wel zal moeten’. Ik geloof dat het een keuze is. Het ligt aan welke prioriteiten je stelt. Je kan ook in een minder duur huis gaan wonen en geen auto rijden. Kinderen zijn volgens mij niet gelukkiger met de luxe vakanties, het nieuwste speelgoed en de duurste merkkleding. Een bak water in de tuin en een tweedehands tuinbroek werkt naar mijn idee beter. Kinderen zijn vaak het gelukkigst bij hun ouders in de buurt.
Je werkt veel vanuit huis. Werk je ook met je kinderen om je heen?
In het begin moet je je als moeder aanpassen aan je kind, want een baby met al zijn noden is leidend. Op een gegeven moment gaat het twee kanten op. Dan draaien de kinderen ook mee in jouw leven, dus als ik even wil werken, verwacht ik ook iets van hen. Dan laat ik de oudste wel iets meer op de jongste passen, als ik een werkdingetje wil afronden. Dat gaat natuurlijk niet altijd flexibel. Soms heeft ze daar gewoon geen zin in. Dan schuif ik het werk maar door. Of ik maak het af terwijl ze heel vervelend doen om mij heen. Dan verlang ik wel even naar een eigen werkplek hoor!
Hoe is jouw ‘hier en nu’?
De kinderen brengen me echt in het hier en nu. Dat is verrijkend. Ik kijk steeds op een andere manier naar mijn werk, ik wil er ook echt iets van mezelf in kwijt. Ik heb een creatief beroep, en daar ik ook echt ruimte voor nodig om er iets van te maken. Daardoor kijk ik heel bewust naar waar ik mijn tijd in wil stoppen. Liever financieel een stap achteruit, als ik maar genoeg verdien voor mijn basis, zodat ik die mooie dingen kan maken.
Ik probeer nu vaak mijn mobiel weg te leggen als de kinderen er zijn. En dat vind ik echt lastig! Zo gewend om even te kijken naar mijn mail en social media. Ik merk dat ik het echt vreselijk vind dat onze kinderen ons zo vaak op dat ding zien. Ik probeer wel bewust om te gaan met dit soort dingen. Als we samen zijn dan zijn we ook echt even met elkaar!
Is dat de beste manier?
We zijn allemaal als ouder heel kwetsbaar, ik zou nooit doen alsof mijn keuzes beter zijn dan andere. Iedereen doet wat voor hem of haar het beste is. Moederschap is de baan waarin je echt zo hard wordt beoordeeld – onbedoeld. Ik wil geen perfect plaatje laten zien en dus niet de lat hoger leggen voor anderen, en evenmin beoordeeld worden door anderen. Bij beide kinderen ben ik het eerste jaar bijna fulltime bij mijn baby gebleven. Omdat ik dat wilde en omdat ik het ook niet kon loslaten, ik wilde gewoon heel graag lekker dicht bij elkaar zijn. Dat ben ik, daarentegen kan ik ook opkijken naar een vriendin die na 3 maanden gewoon lekker een weekend weg ging met haar vriend en baby bij de oma liet, zij maakte zich totaal niet druk. Dat lijkt me heerlijk als je dat kan!
Ziet jouw leven er zo mooi uit?
Mensen zeggen vaak tegen mij dat ze het zo goed vinden hoe ik alles doe. Dat is dan gebaseerd op wat ze zien op Instagram, of op momenten die ze meemaken met mijn en mijn gezin. Ik ben creatief en ik kan mooie plaatjes maken en ja, ik heb – net als alle moeders – prachtige kinderen. Maar ik doe ook maar wat! Sophie is een enorme driftkikker en Elia is fulltime verkouden, ons huis is charmant maar het is er doorgaans een zooi en ik krijg het vrijwel nooit aan kant. Ik vind relaties maar moeilijk en als ik een maand geen klus heb ben ik bang dat ik nooit meer werk zal krijgen! Op Instagram post ik wat ik mooi vind en wil onthouden. En wat doet het er nu eigenlijk toe als je huis niet insta-waardig is?
Wil jij ook bij Jana binnenkijken? In Kiind magazine editie VRIJ vind je een reportage van haar huis.
