Hoe is het om te wonen in een Woongroep?

It takes a village to raise a child. De praktijk ziet er echter vaak anders uit. In je dagelijkse bestaan óók nog eens de ruimte vinden om een stam op te bouwen is een hele opgave. Maar wanneer je woont in een centraalwoonproject, krijg je die stam er (bijna) zomaar bij!

Marjolijn woont sinds 2018 in een (grotendeels zelf-)verbouwde hoeve met nog 6 andere gezinnen. Jannie woonde 7 jaar lang in een centraal woonproject in de stad. Samen praten ze over wat het betekent om in een woongroep te wonen.

Delen

Doordat je binnen- en/of buitenruimtes deelt met elkaar, ontmoet je elkaar automatisch. De kinderen spelen samen in de tuin, je maakt een praatje met je vuurvrouw. Ook heb je elkaar nodig om beslissingen te nemen over de gezamenlijke dingen en om het onderhoud te doen. Wanneer je ruimtes deelt (ook als je ook alles privé hebt), kom je vanzelf al dichterbij elkaar.

Stamgevoel

Mensen die kiezen voor deze vorm van wonen hebben de intentie om meer samen, minder alleen te zijn. Het is daardoor zoveel laagdrempeliger om een kopje thee te doen met je buur, om hulp te vragen of hulp aan te bieden. Elkaar ontmoeten en steunen, dat hoort bij het ultieme stamgevoel.

Een extra spiegel

Natuurlijk vraagt het ook meer van jezelf. Van hoe jij je verhoudt met de ander. Het is belangrijk dat je elkaar ruimte geeft en begrijpt dat in verschillende levensfases het contact kan veranderen. Zoals de buurvrouw van Marjolijn zegt: Waar mensen zijn, daar wordt gemenst.

In het gesprek bespreken we nog veel meer. Bijvoorbeeld: hoe komt je eigenlijk op zo’n plek terecht?

Bekijk de live hier terug (ook als je geen Instagram hebt).
Tip: je kan de live prima beluisteren (dus zonder te kijken). Het luistert als een fijne podcast!

Beeld: Maria Stijger

Boekentips

Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen | Philippa Perry
Lentezoet | Tirza van Schie
De kracht van kwetsbaarheid | Brené Brown
De groene mama | Kari van der Heide

Verder lezen