Zo leert je kind (weer) zelfstandig spelen

door Nelleke Bos

‘Mama, speel nou!’ Zucht. Alweer? En natuurlijk wéér hetzelfde spel ook nog. Het is soms net alsof je kind geen eigen ideeën heeft. Jij moet helpen, meespelen, erbij zijn, dingen aandragen. En natuurlijk is dat ook hartstikke leuk. Je bent er graag voor je kind en je wil samen een gezellige tijd hebben. Maar het is niet gek wanneer je ook gewoon met je eigen zaken (of gedachten!) bezig wil zijn – en bovendien is het voor kinderen heerlijk om goed zelf te kunnen spelen. Hoe stimuleer je je kind tot eigen spel?

Doe minder

De eerste tip klinkt belachelijk en is toch ernst: doe minder. Ga even terug naar jouw kindertijd? Was jouw vader of moeder je dagelijkse speelmaatje? Hoe vulde jij je speeltijd in? Wanneer verzon jij je eigen spel? En hoe zou het zijn voor jouw kind om iets vergelijkbaars mee te krijgen?

Het is voor iedereen anders. Maar ik gok dat wij, ouders in deze tijd, meer met onze kinderen spelen dan vroeger gedaan werd. Vanuit mooie idealen. Maar kijk eens of je wat vaker op de achtergrond kan zijn (lees eens lekker de Kiind op papier of zo). Hoe vaak geven wij al een goedbedoelde oplossing voordat ons kind erop heeft gebroed? Laat je kind aanrommelen, geef meer tijd om zelf tot plannetjes te komen.

Benader de dagelijkse speeltijd als een mini-vakantie

Schrik niet van verveling

In de tijd waarin wijzelf elk loos moment neigen in te vullen met onze smartphone is het niet vreemd dat onze kinderen geen verveling meer kennen. En dan is het al gauw hartstikke eng om even niets te doen te hebben. Daag je kind – en jezelf! – geregeld uit om zich te vervelen. Ga maar na hoeveel van jullie tijd per week al ingevuld is. Werk, opvang, school, uitjes, zwemmen, speelafspraakjes, tot etenstijd en bedtijd aan toe. Periodes zonder iets kunnen heel behulpzaam zijn. Benader de dagelijkse speeltijd als een mini-vakantie. Wat ontstaat er als je nergens naartoe hoeft?

Kies speelgoed met open einde

Het speelgoed dat je in huis haalt, kan ook veel voor je kind betekenen. Het lastige is soms, dat kinderen sterk verlangen naar kant-en-klaar speelgoed. Functies als geluid en licht, voorgeprogrammeerde gekkigheid: het werkt als honing voor een bij. Slim van de maker, maar jammer voor jullie. Want de interesse verflauwt al snel voor dit type speelgoed, omdat die superaantrekkelijke eigenschappen altijd hetzelfde blijven en ze je kind niet prikkelen tot een eigen interpretatie. En oh ja, het gaat ook snel stuk natuurlijk.

‘Saai’ speelgoed biedt de mogelijkheid om alle kanten op te gaan. Net als met verveling geldt hier: in het begin vraagt het wat meer moeite, en daarna ga je genieten van het rendement. Zo zal je kind misschien eerst wat voorbeelden nodig hebben. Wat zou je allemaal kunnen doen met blokken? En met kartonnen dozen, oude lakens of allerlei natuurvondsten?

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Wat is schoolrijpheid?

Wat is schoolrijpheid?

We horen het vaak genoeg: ’Mijn kleuter wil zo graag lezen!’ Kinderen kunnen in deze tijd zo voorlijk zijn. Ze kunnen niet wáchten om echte schooldingen te leren. Ze zijn ook echt bedreven in het herkennen van letters of het ontdekken van digitale slimmigheidjes. Maar...

Een echte feminist pakt haar vrijheid

Een echte feminist pakt haar vrijheid

Ik ben feminist, altijd geweest. Ik ben ook een moeder. Ik heb ambities en inmiddels een fulltime baan. Ook ben ik langvoedster geweest en stay-at-home-mom tot mijn kinderen naar school gingen en ik een andere invulling aan mijn dagen wilde geven. Allemaal bewuste...

Neem de tijd: je kind heeft een eigen flow

Neem de tijd: je kind heeft een eigen flow

‘Jas dicht, schoenen aan, hup hup schiet nou o-op!’ Als ik mezelf dit soort zinnetjes hoor uitkramen, weet ik best dat het niet helpt. Onder druk gaat die rits helemaal niet dicht, en ook veters zijn nog nooit sneller gestrikt dankzij het opzwepende geroep van een...

Column: Likjes en kleffe kusjes

Column: Likjes en kleffe kusjes

Ze slaapt. Haar mond open, haar benen onder haar lijf gevouwen, haar bipsje in de lucht. Ik strijk met een vinger voorzichtig door haar plakkerige haar. Als ik haar neusje aanraak, trekt ze een gezicht. Heel zachtjes kus ik haar warme wang. Dan sluip ik de slaapkamer...

Ik ben twee en ik zeg nee: de peuterpuberteit

Ik ben twee en ik zeg nee: de peuterpuberteit

Rond zijn tweede verjaardag maakt je peuter een grote verandering door. Langzamerhand maakt hij zich los van jou, hij gaat beseffen dat hij een eigen persoon is en noemt zichzelf dan niet meer bij zijn naam, maar 'ik'. Bij het ontdekken van dat eigen persoon hoort ook...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0