Een baby op een potje. Het is voor veel mensen misschien even wennen. Maar het kan echt! Baby’s, hoe klein ook, geven zelf al aan dat ze moeten plassen of poepen. Je moet het alleen leren zien.
In Afrika, Azië en delen van Zuid-Amerika is het helemaal niet iets bijzonders. Niemand kijkt ervan op dat baby’s daar luierloos in de doek zitten of zonder luier rondkruipen. Zodra de baby tekenen geeft dat het moet plassen reageren de ouders daarop. Zo simpel is het. Naast dat het in veel landen niet bijzonder is, is het ook al eeuwenoud. Ook in Nederland wint het steeds meer aan populariteit. Omdat het hier nog niet bepaald ingeburgerd is hebben we er zelfs een naam voor: Babyzindelijkheidscommunicatie of kort gezegd BZC.
Maar hoe werkt babyzindelijkheidscommunicatie dan?
Baby’s willen, net zoals veel andere zoogdieren, zich van nature niet bevuilen. Omdat wij de signalen die ze ons geven niet oppikken zit er niets anders voor ze op dan het in de luier te doen. Maar net zoals baby’s aangeven dat ze honger hebben, laten ze ons ook weten dat ze moeten plassen of poepen. Aan ons om te leren die signalen te herkennen. Zijn het in het begin soms nog subtiele signalen, naarmate je beter op elkaar ingespeeld raakt wordt het steeds gemakkelijker om het te zien. Vervolgens houd je je baby boven het toilet of het potje. Wanneer je dit steeds doet, wordt het steeds meer een gewoonte, omdat de baby leert dat het plassen en poepen bij een bepaalde houding of plaats hoort.
Handig om erbij te hebben: Je baby op het potje, Diaper free, Babygebaren.
Kan ik dan nog wel de deur uit?
Wil je graag de deur uit maar ben je bang voor ongelukjes? Dan kun je een periode noteren wanneer er geplast en gepoept wordt. Ook handig wanneer je nergens heen wil, want na een tijdje kun je er een patroon in herkennen en weet je dus op welke momenten er meestal geplast of gepoept wordt. En dat is belangrijke informatie. Veelvoorkomende plas- en poepmomenten zijn na het eten of drinken en na het slapen. Langzaam maar zeker raak je steeds meer op elkaar afgestemd. Veel ouders zeggen dan ook dat ze instinctief aanvoelen wanneer hun baby zijn behoefte wil doen. Het heet daarom ook zindelijkheidscommunicatie en niet zindelijkheidstraining. Het is voor veel ouders een verdieping van het contact tussen ouder en kind.
Babygebaren
Het wordt trouwens nog makkelijker wanneer je aan babygebaren doet. Oudere baby’s kunnen dan door middel van een handgebaar onmiskenbaar aangeven dat ze op het potje willen. Handig toch? Is plassen op het potje eenmaal een gewoonte dan gaat het steeds minder vaak mis en is het zelfs mogelijk om het enigszins te sturen. En ja, dan kun je dus gewoon met je luierloze baby op pad. Alhoewel er ook ouders zijn die voor de zekerheid een luierbroekje aandoen, wat ze indien nodig gemakkelijk naar beneden kunnen trekken.
Een verdieping van het contact tussen ouder en kind
Waarom kiezen voor babyzindelijkheidscommunicatie?
Redenen om voor babyzindelijkheidscommunicatie te kiezen zijn dat het natuurlijk is, om luieruitslag tegen te gaan, het gebruik van luiers te verminderen vanuit milieuoogpunt en last but not least omdat het enigszins de omgekeerde wereld is dat we baby’s eerst leren in die luier te poepen om het ze daarna in de peutertijd weer af te gaan leren. En wanneer je het zo bekijkt is dat ook eigenlijk best een beetje vreemd van ons. Naast volledig luierloos leven zijn er ook ouders die hun baby voor de zekerheid een luierbroekje of oefenbroekje aantrekken.
Handige tip mocht je hiervoor kiezen: trek je baby beenwarmers aan in plaats van een broek. Dan kun je de luier of het oefenbroekje een stuk sneller uittrekken. Dat voorkomt dat het mis gaat omdat je baby te lang moest wachten. Verder zijn er ouders die ervoor kiezen om fulltime aan babyzindelijkheidscommunicatie te doen. Maar je hebt er ook die het parttime doen. Bijvoorbeeld omdat ze buiten de deur werken en het lastig vinden voor de opvang. Ouders kiezen er soms ook voor het alleen overdag te doen en ’s nachts wel een luier aan te trekken. Hoe je het aan wil pakken het is natuurlijk helemaal aan jou.
Er is geen richtlijn. Je kunt dit niet verkeerd doen
Het fijne van babyzindelijkheidscommunicatie is dat je er gewoon mee kunt beginnen om te kijken of het bij je past. Waarna je rustig uitzoekt hoe je het precies vorm wil geven. Want zoals ook Praktijkvader Jeroen de Jong zegt: “Dit is ook het fijne van op deze manier omgaan met de zindelijkheid van je kind: er is geen richtlijn. Je kunt dit niet verkeerd doen. Je begint ermee wanneer je er zin in hebt en wanneer het je uitkomt. Ieder plasje dat je opvangt is mooi meegenomen.”
Verder lezen
Je baby op het potje, Laurie Boucke
Diaper free, Ingrid Bauer
