Kolven buitenshuis. Er is iets geks mee aan de hand: het vinden van een plekje om te kolven is een ware zoektocht, en toch kan het uiteindelijk overal. De redactie heeft zelf allerlei kolfsessies meegemaakt, dus wij vroegen aan onze lezers: ‘Wat is de gekste plek waar jij ooit gekolfd hebt?’. De antwoorden waren overweldigend en divers, met een gemeenschappelijke deler: de locaties die echt geschikt of zelfs bedoeld zijn om te kolven buitenshuis zijn op 1 hand te tellen.
De combinatie als je wil kolven buitenshuis: privacy én een stopcontact vinden valt niet mee (of je moet een handmatige kolf of kolf op batterijen hebben natuurlijk). En dan moet er liefst ook nog een koelkast in de buurt zijn. Zoals een van de inzenders bovendien opmerkt:
Mijn kolfmomenten matchen niet altijd met de momenten dat er een plek in de buurt is
En zo is het. Als je moet, dan moet je. Je wil de stuwing met bijbehorende vlekken die door je blouse heen schijnen voor zijn. Maar preventief kolven is ook kansloos, want dat heb je nog niet genoeg. Geen sinecure!
Onverwachte plekken
Onderweg en op plekken waar je normaal gesproken nooit komt, blijkt het erg zoeken. Dat kan fantastisch uitpakken, zoals in de Koninklijke Loge van de Stopera, maar ook heel ongelukkig, zoals op de EHBO, omringd door mannelijke verplegers. De productie van een dergelijke kolfsessie is dan ook bar slecht in die gevallen.
De kolfplekken waar we het op ons werk mee moeten doen, blinken vaak uit in armoedigheid. Voorraadhokken en bezemkasten werden geregeld genoemd.
Tika Tessita Mohunlol observeert: ‘Ik heb bij mijn oudste fulltime gekolfd, dus dat deed ik zo’n beetje overal. In het park, in de trein, vliegveld, vliegtuig, in de auto. Niet echt ‘gekke’ plekken, maar wel iets waar je aan moet wennen. Kolven vinden veel vrouwen enger ‘openbaar’ te doen dan live voeden. Dus wellicht worden de plekken als snel als ‘gek’ gezien?’
Ontspanning
Als je niet ontspannen bent, gaat het kolven vaak een stuk minder goed. Het zitten tussen de bierkratten of voorraden printerpapier, of in een open ruimte waar mensen je kunnen storen, vraagt nu eenmaal een hoop aandacht, waardoor je alerter blijft.
Dit te grappige (reclame-)filmpje illustreert het bizarre leven van de kolvende vrouw uitstekend:
Waar vindt al dat kolven buitenshuis nu plaats? De lijst blijkt heel lang, en meerdere moeders geven aan dat ze in feite óveral kolven, waar ter wereld ze dan ook zijn. Om je melk te laten stromen, heb je ontspanning nodig. Die is op sommige locaties best moeilijk op te wekken. Check:
Tijdens het reizen
- In de trein
- In de auto als bijrijder, maar ook in de file, achter het stuur
- Op een vliegveld, in het vliegtuig
- Op een boot tijdens een feest
- In het conducteurshokje in de trein
- Lopend (met elektrische kolf met batterypack)
- In bootjes:
- Op een bootje in de Efteling, een fluisterbootje in Giethoorn, een rondvaartboot in Amsterdam en – jawel – op de boot van Sinterklaas
Moeders van oudere kinderen kijken bemoedigend naar me: Oh ja, zo was dat
In je vrije tijd buiten de deur
- In een donkere kelder ( lichtknop onvindbaar) van het gemeentehuis tijdens een huwelijksceremonie…met haast…want de groepsfoto moest bijna gemaakt worden
- Op Pinkpop, samen met 20 andere moeders in een hokje… wel heel gezellig
- Backstage bij een operavoorstelling
- In het voorraadhok van de sportclub
- In de Sky Box van het voetbalstadion
- Tijdens een bergwandeling, gewoon op een berg
- In een safari-hutje in Afrika
- Op zolder van een speciaal biercafé tussen de kratjes
- Op een terras van een wellnesscentrum, onder m’n badjas
- In de bruidssuite van een bevriend stel tijdens hun bruiloft. Er was geen andere kamer of plek
- Middenin het café
- In de koninklijke ontvangstruimte in theater Carré
- In het Vondelpark
- Tijdens een popconcert
- In een pasfotohokje van het warenhuis tijdens een dag shoppen met vriendinnen
- In de bioscoop, tijdens de film
- Op een vrijgezellenfeestje
- Op een festival
- In de tent, caravan en in de vouwwagen
- Op het toilet, met een rij wachtenden buiten die moesten plassen
- Op een bierfust in het bierhok van een klein café in Amsterdam. Met een bezem voor de klapdeuren zodat het personeel niet zo binnen kon lopen.
- Achter de onthaalbalie van een hotel
- In een pashokje
- In de kerk tijdens een doopdienst
Tijdens het werk
- In een gangetje tijdens de repetities voor een musical
- Tijdens een vergadering
- In een open kantoortuin
- Thuis, tijdens het koken
- In de stoppenkast van de kunstacademie
- In een muzieklokaal
- Bij een EHBO-post
- In een kelder van een galerie
- In een regiecabine
- Op het toilet
- In de kleedkamer van een theater
- In de kamer van de burgemeester
- Naast de printer
- In de voorraadkamer
Het mooiste en meest illustratief van kolven buitenshuis-waar-het-maar-nodig-is vonden we de foto (coverbeeld van dit artikel) die fotograaf Marry Fermont ons stuurde. Tijdens haar werk, het fotograferen van een geboorte, kolfde zij. Met een dubbele kolf zelfs. Hoppa!
Vreemde momenten
Soms blijkt het kolven zoveel meer dan een praktische handeling. Het kan een vreemde en emotionele situatie opleveren. Zoals Jeanne Driessen schrijft: ‘Ik heb gekolfd in de kamer van het verzorgingshuis waar mijn schoonvader opgebaard lag. Die periode heb ik echt gevoeld hoe dicht leven en dood bij elkaar liggen. We hebben ons een weg gebaand door die achtbaan van emoties. Om nooit te vergeten…’
Of zoals Maria van Kooij meemaakte, op een leuke manier vreemd: ‘Ik kolfde in de badkamer van de kleedkamer waar Paulien Cornelisse zich klaarmaakte voor haar optreden in Deventer. Nog een leuk opschrift & handtekening in haar boek aan overgehouden.’
Openbaar ongemak
Maaike van Langen vatte het uitgebreid voor ons samen:
‘Voeden in het openbaar, daar denk ik nauwelijks een seconde over na. Als mijn zoon honger heeft mag hij lekker drinken ongeacht waar we op dat moment zijn. Maar kolven is toch anders. Dat voelt dubbel. Ik voel me namelijk wel wat opgelaten om in het openbaar te kolven buitenshuis. Ook al heb ik handige en discrete voedingskleding. En toch doe ik het, noodgedwongen, omdat ik bar weinig plekken tegenkom die daar voor aangewezen zijn. Kolven voelt op de een of andere manier veel meer privé. Is het het apparaat? Het zuigende geluid? Toch een stuk minder schattig dan zo’n baby’tje. Aan de ene kant droom dus ik van meer plekken waar ik me rustig kan terugtrekken. En anderzijds denk ik een beetje activistisch: als die plekken er niet zijn, dan maar ‘out in the open’.
Wat me ook frappeert is dat mensen op de echt openbare plekken nauwelijks op of om kijken. Want tja: wanneer zie je een kolvende vrouw? Hoe ziet dat er überhaupt uit. Als je dat niet weet valt het ook niet op. En moeders van oudere kinderen kijken bemoedigend: oh ja, zo was dat. Niemand heeft me ooit gezegd te stoppen met kolven.’
De messcherpe conclusie
Na het lezen van alle reacties is het duidelijk. Ten eerste is het beroerd gesteld met de mogelijkheden om te kolven buitenshuis. Bepaald demotiverend, als je vol goede moed aan je borstvoedingsavontuur begint. Ten tweede zijn kolvende moeders totale superhelden, die het vaak binnen de gekste omstandigheden nog voor elkaar krijgen om de melk te laten stromen.
Meer lezen
Aanleggen, kolven, voeden Rufna Alrich
Fotografie: Marry Fermont
